Ірмо́с: Помо́щник і покрови́тель бисть мні во спасе́ніє, сей мой Бог і просла́влю Єго́, Бог отця́ моєго́, і вознесу́ Єго́: сла́вно бо просла́вися.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Отку́ду начну́ пла́кати окая́ннаго моєго́ житія́ дія́ній? Ко́є ли положу́ нача́ло, Христе́, ни́нішнему рида́нію? Но я́ко Благоутро́бен, даждь мі прегріше́ній оставле́ніє.

Гряди́, окая́нная душе́, с пло́тію твоє́ю, Зижди́телю всіх іспові́ждься, і оста́нися про́чеє пре́ждняго безслове́сія, і принеси́ Бо́гу в покая́нії сле́зи.

Первозда́ннаго Ада́ма преступле́нію поревнова́в, позна́х себе́ обнаже́на от Бо́га і присносу́щнаго Ца́рствія і сла́дости, гріх ра́ди мої́х.

Уви мні, окая́нная душе́, что уподо́билася єси́ пе́рвій Є́ві; ви́діла бо єси́ злі, і уязви́лася єси́ го́рці, і косну́лася єси́ дре́ва, і вкуси́ла єси́ де́рзостно безслове́сния сні́ди.

Вмі́сто Є́ви чу́вственния ми́сленная мі бисть Є́ва, во пло́ті стра́стний по́мисл, показу́яй сла́дкая і вкуша́яй при́сно го́ркаго напоє́нія.

Досто́йно із Еде́ма ізгна́н бисть, я́ко не сохрани́в єди́ну Твою́, Спа́се, за́повідь Ада́м: аз же что постражду́, отмета́я всегда́ живо́тная Твоя́ словеса́?

Ка́їново преше́д уби́йство, проізволе́нієм бих уби́йця со́вісті душе́вній, оживи́в плоть і воєва́в на ню лука́вими мої́ми дія́ньми.

А́велеві, Ісу́се, не уподо́бихся пра́вді, да́ра Тебі́ прия́тна не принесо́х когда́, ні дія́нія Боже́ственна, ні же́ртви чи́стия, ні житія́ непоро́чнаго.

Я́ко Ка́їн і ми, душе́ окая́нная, всіх Соді́телю дія́нія скве́рная, і же́ртву поро́чную, і непотре́бноє житіє́ принесо́хом вку́пі: ті́мже і осуди́хомся.

Бре́ніє Зда́тель живосозда́в, вложи́л єси́ мні плоть і ко́сті, і диха́ніє і жизнь; но, о Тво́рче мой, Ізба́вителю мой, і Судіє́, ка́ющася прийми́ м'я.

Ізвіща́ю Ті, Спа́се, гріхи́, яже соді́ях, і душі́ і ті́ла моєго́ я́зви, яже внутр уби́йственнії по́мисли разбо́йничеськи на м'я возложи́ша.

А́ще і согріши́х, Спа́се, но вім, я́ко Человіколю́бець єси́, наказу́єши ми́лостивно і милосе́рдствуєши те́пле: слезя́ща зри́ши і притека́єши, я́ко оте́ць, призива́я блу́днаго.

Пове́ржена м'я, Спа́се, пред врати́ Твої́ми, поне́ на ста́рость не отри́ни мене́ во ад тща, но пре́жде конця́, я́ко Человіколю́бець, даждь мі прегріше́ній оставле́ніє.

В разбо́йники впади́й аз єсьм, помишле́ньми мої́ми, весь от них уязви́хся ни́ні, і іспо́лнихся ран; но Сам мі предста́в, Христе́ Спа́се, ісціли́.

Священник м'я предви́дів ми́мо і́де, і леви́т ви́дя в лю́тих на́га презрі́; но із Марі́ї возсія́вий Ісу́се, Ти предста́в уще́дри м'я.

А́гнче Бо́жий, взе́мляй гріхи́ всіх, возьми́ бре́м'я от мене́ тя́жкоє гріхо́вноє, і я́ко Благоутро́бен, даждь мі сле́зи умиле́нія.

Покая́нія вре́м'я, прихожду́ Ті, Созда́телю моєму́, возьми́ бре́м'я от мене́ тя́жкоє гріхо́вноє, і я́ко Благоутро́бен, даждь мі сле́зи умиле́нія.

Не возгнуша́йся мене́, Спа́се, не отри́ни от Твоєго́ лиця́, возьми́ бре́м'я от мене́ тя́жкоє гріхо́вноє і, я́ко Благоутро́бен, даждь мні гріхопаде́ній оставле́ніє.

Во́льная, Спа́се, і нево́льная прегріше́нія моя́, явле́нная і сокрове́нная і ві́домая і неві́домая, вся прости́в, я́ко Бог, очи́сти і спаси́ м'я.

От ю́ности, Христе́, за́повіді Твоя́ преступи́х, всестра́стно небреги́й, уни́нієм прейдо́х житіє́. Ті́мже зову́ Ті, Спа́се: поне́ на коне́ць спаси́ м'я.

Бога́тство моє́, Спа́се, ізнури́в во блуді́, пуст єсьм плодо́в благочести́вих, а́лчен же зову́: О́тче щедро́т, предвари́в Ти м'я уще́дри.

Тебі́ припа́даю Ісу́се, согріши́х Ті, очи́сти м'я, возьми́ бре́м'я от мене́ тя́жкоє гріхо́вноє, і я́ко Благоутро́бен, даждь мі сле́зи умиле́нія.

Не вни́ди со мно́ю в суд нося́ моя́ дія́нія, словеса́ ізиску́я, і ісправля́я стремле́нія; но в щедро́тах Твої́х презира́я моя́ лю́тая, спаси́ м'я, Всеси́льне.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Ти мі даждь світоза́рную благода́ть от Бо́же́ственнаго сви́ше промишле́нія, ізбіжа́ти страсте́й омраче́нія, і пі́ти усе́рдно, твоєго́, Марі́є, житія́ кра́сная ісправле́нія.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Прикло́ньшися Христо́вим Бо́же́ственним зако́ном, к Сему́ приступи́ла єси́, сла́достей неудержи́мая стремле́нія оста́вивши, і вся́кую доброді́тель всеблагогові́йно, я́ко єди́ну іспра́вила єси́.

Андрію: Преподо́бне о́тче Андре́є, моли́ Бо́га о нас.

Моли́твами твої́ми нас, Андре́є, ізба́ви страсте́й безче́стних і Ца́рствія ни́ні Христо́ва о́бщники ві́рою і любо́вію воспіва́ющія тя, сла́вне, покажи́, мо́лимся.

Сла́ва, Тро́їчен: Пресу́щная Тро́йце, во Єди́ниці покланя́ємая, возьми́ бре́м'я от мене́ тя́жкоє гріхо́вноє, і я́ко Благоутро́бна, даждь мі сле́зи умиле́нія.

І ни́ні, Богоро́дичен: Богоро́дице, наде́жде і предста́тельство Тебе́ пою́щих, возьми́ бре́м'я от мене́ тя́жкоє гріхо́вноє, і я́ко Влади́чиця Чи́стая, ка́ющася прийми́ м'я.

Ірмос: Воньми́ не́бо, і возглаго́лю, і воспою́ Христа́, от Ді́ви пло́тію прише́дшаго.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Воньми́ не́бо, і возглаго́лю, земле́, внуша́й глас, ка́ющійся к Бо́гу і воспіва́ющий Єго́.

Воньми́ мі, Бо́же, Спа́се мой, ми́лостивним Твої́м о́ком, і прийми́ моє́ те́плоє іспові́даніє.

Согріши́х па́че всіх челові́к, єди́н согріши́х Тебі́; но уще́дри, я́ко Бог, Спа́се, творе́ніє Твоє́.

Бу́ря м'я злих обдержи́ть, Благоутро́бне Го́споди; но я́ко Петру́, і мні ру́ку простри́.

Сле́зи блудни́ці, Ще́дре, і аз предлага́ю: очи́сти м'я, Спа́се, благоутро́бієм Твої́м.

Омрачи́х душе́вную красоту́ страсте́й сластьми́, і вся́чеськи весь ум персть сотвори́х.

Раздра́х ни́ні оде́жду мою́ пе́рвую, ю́же мі ізтка́ Зижди́тель ізнача́ла, і отту́ду лежу́ наг.

Облеко́хся в раздра́нную ри́зу, ю́же ізтка́ мі змій сові́том, і стижду́ся.

Воззрі́х на садо́вную красоту́ і прельсти́хся умо́м: і отту́ду лежу́ наг, і срамля́юся.

Ді́лаша на хребті́ моє́м всі нача́льниці страсте́й, продолжа́юще на м'я беззако́ніє їх.

Погуби́х первозда́нную добро́ту і благолі́піє моє́, і ни́ні лежу́ наг, і стижду́ся.

Сшива́ше ко́жния рі́зи гріх мні, обнажи́вий м'я пе́рвия боготка́нния оде́жди.

Обложе́н єсьм одія́нієм студа́, я́коже ли́ствієм смоко́вним, во обличе́ніє мої́х самовла́стних страсте́й.

Оді́яхся в сра́мную ри́зу і окровавле́нную сту́дно, тече́нієм стра́стнаго і любосла́стнаго живота́.

Оскверни́х пло́ті моєя́ ри́зу і окаля́х є́же по о4бразу, Спа́се, і по подо́бію.

Впадо́х в стра́стную па́губу і в веще́ственную тлю, і отто́лі до ни́ні враг мні досажда́єть.

Любове́щноє і любоімі́нноє житіє́, невоздержа́нієм, Спа́се, предпоче́т ни́ні, тя́жким бре́менем обложе́н єсьм.

Украси́х плотськи́й о́браз скве́рних помишле́ній разли́чним обложе́нієм, і осужда́юся.

Вні́шним прилі́жно благоукраше́нієм єди́нім попеко́хся, вну́треннюю презрі́в Богообра́зную ски́нію.

Вообрази́в мої́х страсте́й безобра́зіє, любосла́стними стремле́ньми погуби́х ума́ красоту́.

Погребо́х пе́рваго о́браза добро́ту Спа́се страстьми́, ю́же я́ко іногда́ дра́хму, взиска́в обря́щи.

Согріши́х, я́коже блудни́ця вопію́ Ті: єди́н согріши́х Тебі́, я́ко ми́ро прийми́ Спа́се і моя́ сле́зи.

Поползо́хся я́ко Дави́д блу́дно, і оскверни́хся; но оми́й і мене́ Спа́се, слеза́ми.

Очи́сти, я́коже мита́р вопію́ Ті, Спа́се очи́сти м'я: нікто́же бо су́щих із Ада́ма, я́коже аз согріши́х Тебі́.

Ні слез, ніже́ покая́нія і́мам, ніже́ умиле́нія: Сам мі сія́, Спа́се, я́ко Бог да́руй.

Двер Твою́ не затвори́ мні тогда́, Го́споди, Го́споди; но отве́рзи мі сію́ ка́ющемуся Тебі́.

Человіколю́бче хотя́й всім спасти́ся, Ти воззови́ м'я, і прийми́ я́ко Благ ка́ющагося.

Внуши́ воздиха́нія душі́ моєя́, і о́чію моє́ю прийми́ ка́плі Спа́се, і спаси́ м'я.

Богоро́дичен: Пречи́стая Богоро́дице Ді́во, єди́на Всепі́тая, моли́ прилі́жно во є́же спасти́ся нам.

Ірмос: Ви́діте, ви́діте, я́ко Аз єсьм Бог: ма́нну одожди́вий, і во́ду із ка́мене істочи́вий дре́вле в пусти́ні лю́дем Мої́м десни́цею єди́ною, і крі́постію моє́ю.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Ви́діте, ви́діте, я́ко аз єсьм Бог: внуша́й душе́ моя́ Го́спода вопію́ща, і удали́ся пре́жняго гріха́, і бо́йся я́ко неуми́тнаго, і я́ко Судії́ і Бо́га.

Кому́ уподо́билася єси́ многогрі́шная душе́, то́кмо пе́рвому Ка́їну, і Ламе́ху о́ному, каменова́вшая ті́ло злоді́йстви, і уби́вшая ум безслове́сними стремле́ньми.

Вся пре́жде зако́на прете́кши, о душе́! Си́фу не уподо́билася єси́, ні Ено́са подража́ла єси́, ні Ено́ха преложе́нієм, ні Но́я; но яви́лася єси́ убо́га пра́ведних жи́зні.

Єди́на отве́рзла єси́ хля́би гні́ва Бо́га твоєго́, душе́ моя́, і потопи́ла єси́ всю, я́коже зе́млю плоть, і дія́нія і житіє́, і пребила́ єси́ вні спаси́тельнаго ковче́га.

Му́жа уби́х, глаго́леть, в я́зву мні, і ю́ношу в струп, Ламе́х рида́я вопія́ше, ти же не трепе́щеши, о душе́ моя́, окаля́вши плоть, і ум оскверни́вши.

О ка́ко поревнова́х Ламе́ху, пе́рвому уби́йці, ду́шу я́ко му́жа, ум я́ко ю́ношу, я́ко бра́та же моєго́ ті́ло уби́в, я́ко Ка́їн уби́йця, любосла́стними стремле́ньми.

Столп умудри́ла єси́ созда́ти о душе́, і утвержде́ніє водрузи́ти Твої́ми похотьми́, а́ще не би Зижди́тель удержа́л сові́ти Твоя́, і низве́ргл на зе́млю ухищре́нія Твоя́.

Уязви́хся, ура́нихся, се стрі́ли вра́жія уязви́вшия мою́ ду́шу і ті́ло: се стру́пи, гноє́нія, омраче́нія, вопію́ть ра́ни самово́льних мої́х страсте́й.

Одожди́ Госпо́дь от Го́спода огнь іногда́, на беззако́ніє гні́вающеє соже́г содо́мляни: Ти же огнь вжегла́ єси́ геє́нский, в не́мже і́маши, о душе́, сожещи́ся.

Разумі́йте і ви́діте, я́ко аз єсьм Бог, іспита́яй сердця́, і уму́чаяй ми́слі, облича́яй дія́нія, і попаля́яй гріхи́, і судя́й си́ру, і смире́ну, і ни́щу.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Просте́рла єси́ ру́ці твої́ к ще́дрому Бо́гу, Марі́є, в бе́здні зол погружа́ємая, і я́коже Петру́ человіколю́бно ру́ку Бо́же́ственную простре́, твоє́ обраще́ніє вся́чеськи іскі́й.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Всім усе́рдієм і любо́вію притекла́ єси́ Христу́, пе́рвий гріха́ путь отвра́щши, і в пусти́нях непроходи́мих пита́ющися, і того́ чи́сті соверша́ющи Бо́же́ственния за́повіді.

Приспів: Преподо́бне о́тче Андре́є, моли́ Бо́га о нас.

Ви́дим, ви́дим человіколю́біє, о душе́, Бо́га і Влади́ки; сего́ ра́ди пре́жде конця́, Тому́ со слеза́ми припаде́м вопію́ще: Андре́я моли́твами, Спа́се, поми́луй нас.

Сла́ва, Тро́їчен: Безнача́льная, Несозда́нная Тро́йце, Неразді́льная Єди́нице, ка́ющася м'я прийми́, согріши́вша спаси́: Твоє́ єсьм созда́ніє, не пре́зри, но пощади́, і ізба́ви м'я о́гненнаго осужде́нія.

І ни́ні, Богоро́дичен: Пречи́стая Влади́чице Богороди́тельнице, Наде́ждо к Тебі́ притека́ющих, і приста́нище су́щих в бу́рі, Ми́лостиваго і Созда́теля, і Си́на Твоєго́, уми́лостиви і мні моли́твами Твої́ми.

Ірмос: На недви́жимім, Христе́, ка́мені за́повідей Твої́х утверди́ моє́ помишле́ніє.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Огнь от Го́спода іногда́ Госпо́дь одожди́в, зе́млю содо́мськую пре́жде попали́.

На горі́ спаса́йся, душе́, я́коже Лот о́ний, і в сиго́р угонза́й.

Бі́гай запале́нія, о душе́, бі́гай содо́мськаго горі́нія, бі́гай тлі́нія Боже́ственнаго пла́мене.

Іспові́даюся Тебі́, Спа́се: согріши́х, согріши́х Ті; но осла́би, оста́ви мі, я́ко Благоутро́бен.

Согріши́х Тебі́ єди́н аз, согріши́х па́че всіх, Христе́ Спа́се, да не пре́зриши мене́.

Ти єси́ Па́стир до́брий, взищи́ мене́, а́гнця, і заблу́ждшаго да не пре́зриши мене́.

Ти єси́ сла́дкий, Ісу́се, Ти єси́ Созда́тель мой: в Тебі́, Спа́се, оправда́юся.

Сла́ва, Тро́їчен: О Тро́йце Єди́нице Бо́же! Спаси́ нас от пре́лести, і іскуше́ній, і обстоя́ній.

І ни́ні, Богоро́дичен: Ра́дуйся, Богоприя́тная утро́бо, ра́дуйся, Престо́ле Госпо́день, ра́дуйся, Ма́ти жи́зні на́шея.

Ірмос: Утверди́ Го́споди на ка́мені за́повідей Твої́х, подви́гшеєся се́рдце моє́, я́ко єди́н Свят єси́ і Госпо́дь.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Істо́чник живота́ стяжа́х Тебе́, сме́рти низложи́теля, і вопію́ Ті от се́рдця моєго́ пре́жде конця́: согріши́х, очи́сти і спаси́ м'я.

При Но́ї, Спа́се, блу́дствовавшия подража́х, о́ніх наслі́дствовав осужде́ніє, в пото́пі погруже́нія.

Согріши́х, Го́споди, согріши́х Тебі́, очи́сти м'я: ність бо і́же кто согріши́ в челові́ціх, єго́же не превзидо́х прегріше́ньми.

Ха́ма о́наго, душе́, отцеуби́йця подража́вши, сра́ма не покри́ла єси́ і́скренняго, всп'ять зря возврати́вшися.

Благослове́нія си́мова не наслі́довала єси́ душе́ окая́нная: ні простра́нноє одержа́ніє, я́коже Іа́феф імі́ла єси́ на землі́ оставле́нія.

От землі́ харра́н, ізи́ди от гріха́ душе́ моя́, гряди́ в зе́млю точа́щую присноживо́тноє нетлі́ніє, є́же Авраа́м наслі́дствова.

Аврая́ма сли́шала єси́ душе́ моя́, дре́вле оста́вльша зе́млю оте́чества, і би́вша прише́льця, сего́ произволе́нію подража́й.

У ду́ба мамври́йськаго учреди́в патріа́рх А́нгели, наслі́дствова по ста́рости обітова́нія лови́тву.

Ісаа́ка окая́нная душе́ моя́, разумі́вши но́вую же́ртву, та́йно всесожже́нную гDви, подража́й Єго́ произволе́нію.

Ісма́їла сли́шала єси́, трезви́ся, душе́ моя́, ізгна́на я́ко раби́нино отрожде́ніє, виждь, да не ка́ко подо́бно что постра́ждеши ласкосе́рдствующи.

Ага́рі дре́влі душе́, єги́птянині уподо́билася єси́, порабо́тившися проізволе́нієм, і ро́ждши но́ваго їсма́ила, презо́рство.

Іа́ковлю лі́ствицю разумі́ла єси́ душе́ моя́, явля́ємую от землі́ к небесе́м, почто́ не імі́ла єси́ восхо́да тве́рда, благоче́стія;

Свяще́нника Бо́жия, і Царя́ уєдине́на, Христо́во подо́біє, в ми́рі житія́, в челові́ціх подража́й.

Не бу́ди столп сла́ний душе́, возврати́вшися всп'ять: о́браз да устраши́ть Тя содо́мский, горі́ в сиго́р спаса́йся.

Запале́нія я́коже Лот, бі́гай душе́ моя́ гріха́: бі́гай Содо́ми і Гомо́рри, бі́гай пла́мене вся́каго безслове́снаго жела́нія.

Поми́луй Го́споди, поми́луй м'я, вопію́ Ті, єгда́ при́йдеши со а́нгели Твої́ми, возда́ти всім по достоя́нію дія́ній.

Моле́нія, Влади́ко, Тебе́ пою́щих не отве́ржи; но уще́дри, Человіколю́бче, і пода́ждь ві́рою прося́щим оставле́ніє.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Содержи́м єсьм бу́рею і треволне́нієм согріше́ній, но сама́ м'я, ма́ти, ни́ні спаси́, і к приста́нищу Боже́ственнаго покая́нія возведи́.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Ра́бськоє моле́ніє і ни́ні, преподо́бная, прине́сши ко благоутро́бній моли́твами твої́ми Богоро́диці, отве́рзи мі Бо́же́ственния вхо́ди.

Андрію: Преподо́бне о́тче Андре́є, моли́ Бо́га о нас.

Твої́ми моли́твами да́руй і мні оставле́ніє долго́в, о Андре́є, Кри́тський предсіда́телю! покая́нія бо ти таї́нник преізря́дний.

Сла́ва, Тро́їчен: Тро́йце Про́стая, Несозда́нная, Безнача́льноє Єстество́, в Тро́йці піва́ємая Іпоста́сей, спаси́ ни ві́рою покланя́ющияся держа́ві Твоє́й.

І ни́ні, Богоро́дичен: От Отця́ безлі́тна Си́на, в лі́то Богороди́тельнице, неіскусому́жно родила́ єси́, стра́нноє чу́до, преби́вши Ді́ва доя́щи.

Катавасія: Утверди́ Го́споди на ка́мені за́повідей Твої́х, подви́гшеєся се́рдце моє́, я́ко єди́н Свят єси́ і Госпо́дь.

Світи́ла богозра́чная, Спа́сови апо́столи, просвіті́те нас во тьмі житія́, я́ко да во дні ни́ні благообра́зно хо́дим, сві́том воздержа́нія нощни́х страсте́й отбіга́юще, і сві́тлия стра́сті Христо́ви у́зрим, ра́дующеся.

Апо́cтольськая двоєнадеся́тице богоізбра́нная, мольбу́ Христу́ ни́ні принеси́, по́стноє по́прище всім прейти́, соверша́ющим во умиле́нії моли́тви, творя́щим усе́рдно доброді́телі, я́ко да си́це предвари́м ви́діти Христа́ Бо́га сла́вноє Воскресеніє, сла́ву і хвалу́ принося́ще.

Непостижи́маго Бо́га, Си́на і Сло́во, несказа́нно па́че ума́ із Тебе́ ро́ждшеєся, моли́ Богоро́дице со Апо́столи, мир вселе́нній чи́стий пода́ти, і согріше́ній да́ти нам пре́жде конця́ проще́ніє, і Ца́рствія Небе́снаго кра́йнія ра́ди бла́гости, сподо́бити раби́ Твоя́.

Ірмос: Усли́ша проро́к прише́ствіє Твоє́, Го́споди, і убоя́ся, я́ко хо́щеши от Ді́ви роди́тися і челові́ком яви́тися, і глаго́лаше: усли́шах слух Твой і убоя́хся; сла́ва си́лі Твоє́й, Го́споди.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Діл Твої́х да не пре́зриши, созда́нія Твоєго́ да не оста́виши, Правосу́де, а́ще і єди́н согріши́х, я́ко челові́к, па́че вся́каго челові́ка, Человіколю́бче, но і́маши, я́ко Госпо́дь всіх, власть оставля́ти гріхи́.

Приближа́ється, душе́, коне́ць, приближа́ється, і неради́ши, ні гото́вишися; вре́м'я сокраща́ється, воста́ни, близ при две́рех Судія́ єсть; я́ко со́ніє, я́ко цвіт, вре́м'я житія́ тече́ть; что всу́є м'яте́мся?

Воспряни́, о душе́ моя́, дія́нія твоя́, яже соді́лала єси́, помишля́й, і сія́ пред лице́ твоє́ принеси́, і ка́плі іспусти́ слез твої́х; рци со дерзнове́нієм дія́нія і помишле́нія Христу́, і оправда́йся.

Не бисть в житії́ гріха́, ні дія́нія, ні зло́би, єя́же аз, Спа́се, не согріши́х умо́м і сло́вом, і проізволе́нієм і предложе́нієм, і ми́слію і дія́нієм согріши́в, я́ко ін нікто́же когда́.

Отсю́ду і осужде́н бих, отсю́ду препри́н бих аз окая́нний от своєя́ со́вісти, єя́же нічто́же в ми́рі ну́жнійше: Судіє́ Ізба́вителю мой, і Ві́дче, пощади́ і ізба́ви, і спаси́ м'я, раба́ Твоєго́.

Лі́ствиця, ю́же ви́ді дре́вле вели́кий в патріа́рсіх, указа́ніє єсть, душе́ моя́, ді́ятельнаго восхожде́нія, разу́мнаго возше́ствія: а́ще хо́щеши у́бо, дія́нієм, і ра́зумом, і зрі́нієм пожи́ти, обнови́ся.

Зной дневни́й претерпі́ лише́нія ра́ди патріа́рх, і мраз нощни́й понесе́, на всяк день снабді́нія творя́, паси́й, тружда́яйся, рабо́таяй, да дві жені́ сочета́єть.

Жени́ мі дві разумі́й, дія́ніє же і ра́зум в зрі́нії, ли́ю у́бо дія́ніє, я́ко многоча́дную; Рахи́ль же ра́зум, я́ко многотру́дную; і́бо кромі́ трудо́в, ні дія́ніє, ні зрі́ніє душе́, іспра́виться.

Бди, о душе́ моя́! Ізря́дствуй я́коже дре́вле вели́кий в патріа́рсіх, да стя́жеши дія́ніє с ра́зумом, да бу́деши ум зряй Бо́га і дости́гнеши незаходя́щий мрак в виді́нії, і бу́деши вели́кий купе́ць.

Двана́десять патріа́рхов, вели́кий в патріа́рсіх дітотвори́в, та́йно утверди́ тебі́ лі́ствицю ді́ятельнаго, душе́ моя́, восхожде́нія: ді́ти, я́ко основа́нія, степе́ні, я́ко восхожде́нія, прему́дренно подложи́в.

Іса́ва возненави́діннаго подража́ла єси́, душе́, отдала́ єси́ преле́стнику твоєму́ пе́рвия добро́ти пе́рвенство, і оте́чеськия моли́тви отпа́ла єси́, і два́жди поползну́лася єси́ окая́нная, дія́нієм і ра́зумом: ті́мже ни́ні пока́йся.

Едо́м Іса́в нарече́ся, кра́йняго ра́ди женонеі́стовнаго сміше́нія: невоздержа́нієм бо при́сно разжига́єм, і сластьми́ оскверня́єм, Едо́м іменова́ся, є́же глаго́леться разжже́ніє душі́ любогріхо́вния.

І́ова на гно́їщі сли́шавши, о душе́ моя́, оправда́вшагося, того́ му́жеству не поревнова́ла єси́, тве́рдаго не імі́ла єси́ предложе́нія, во всіх яже ві́си, і ї́миже іскуси́лася єси́, но яви́лася єси́ нетерпіли́ва.

І́же пе́рвіє на престо́лі, наг ни́ні на гно́їщі гно́єн; мно́гий в ча́діх і сла́вний, безча́ден і бездо́мок напра́сно: пала́ту у́бо гно́їще, і би́серіє стру́пи вміня́ше.

Ца́рским досто́їнством, вінце́м і багряни́цею оді́ян, многоимі́нний челові́к і првdний, бога́тством кипя́ і ста́ди, внеза́пу бога́тства, сла́ви ца́рства обнища́в лиши́ся.

А́ще пра́веден б'я́ше он, і непоро́чен па́че всіх, і не убіже́ ловле́нія льсти́ваго і сі́ті: ти же гріхолюби́ва су́щи, окая́нная душе́, что сотвори́ши, а́ще чесо́му о недові́домих случи́ться найти́ тебі́?

Ті́ло оскверни́ся, дух окаля́ся, весь острупи́хся; но я́ко врач Христе́, обоя́ покая́нієм мої́м уврачу́й, оми́й, очи́сти, покажи́ Спа́се мой, па́че сні́га чисті́йша.

Ті́ло Твоє́ і Кров распина́ємий о всіх положи́л єси́ Сло́ве: ті́ло у́бо, да м'я обнови́ши: Кров, да оми́єши м'я: дух же пре́дал єси́, да м'я приведе́ши Христе́, Твоєму́ Роди́телю.

Соді́лал єси́ спасе́ніє посреді́ землі́ Ще́дре, да спасе́мся. во́лею на дре́ві расп'я́лся єси́. єде́м затворе́нний отве́рзеся, го́рняя і до́льняя твар, язи́ци всі спасе́ни покланя́ються Тебі́.

Да бу́деть мі купі́ль, Кров із ребр Твої́х, вку́пі і питіє́, істочи́вшеє во́ду оставле́нія, да обою́ду очища́юся, помазу́яся і пія́: я́ко пома́заніє і питіє́ Сло́ве, живото́чная Твоя́ словеса́.

Наг єсьм черто́га, наг єсьм і бра́ка, ку́пно і ве́чері: світи́льник угасе́, я́ко безеле́йний, черто́г заключи́ся мні сп'я́щу, ве́черя сніде́ся: аз же по руку́ і но́гу свя́зан, вон низве́ржен єсьм.

Ча́шу Це́рков стяжа́, ре́бра Твоя́ живоно́сная, із ни́хже сугу́бия нам істочи́ то́ки, оставле́нія і ра́зума, во о́браз дре́вняго і но́ваго двої́х вку́пі заві́тов, Спа́се наш.

Вре́м'я живота́ моєго́ ма́ло, і іспо́лнено болі́зней і лука́вства; но в покая́нії м'я прийми́, і в ра́зум призови́, да не бу́ду стяжа́ніє, ні бра́шно чужде́му, Спа́се, Сам м'я уще́дри.

Високоглаго́лив ни́ні єсьм, жесто́к же і се́рдцем, вотще́ і всу́є, да не с фарісе́ем осу́диши м'я, па́че же митаре́во смире́ніє пода́ждь мі єди́не Ще́дре, Правосу́де, і сему́ м'я сочисли́.

Согріши́х, досади́в сосу́ду пло́ті моєя́, вім Ще́дре; но в покая́нії м'я прийми́, і в ра́зум призови́, да не бу́ду стяжа́ніє, ні бра́шно чужде́му, Спа́се, Сам м'я уще́дри.

Самоистука́н бих страстьми́, ду́шу мою́ вредя́ Ще́дре, но в покая́нії м'я прийми́, і в ра́зум призови́, да не бу́ду стяжа́ніє, ні бра́шно чужде́му, Спа́се, Сам м'я уще́дри.

Не послу́шах гла́са Твоєго́, преслу́шах писа́ніє Твоє́ законополо́жника; но в покая́нії м'я прийми́, і в ра́зум призови́, да не бу́ду стяжа́ніє, ні бра́шно чужде́му, Спа́се, Сам м'я уще́дри.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Безпло́тних жи́тельство в пло́ті преходя́щи, благода́ть преподо́бная к Бо́гу ве́лію воі́стинну прия́ла єси́, ві́рно о чту́щих тя предста́тельствуй. ті́мже мо́лим тя, от вся́ких напа́стей і нас моли́твами твої́ми ізба́ви.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Вели́ких безмі́стій во глубину́ низве́дшися, неодержи́ма била́ єси́, но востекла́ єси́ по́мислом лу́чшим, ко кра́йній дія́ньми я́ві доброді́телі пресла́вно, а́нгельськоє єстество́, Марі́є, удиви́вши.

Андрію: Преподо́бне о́тче Андре́є, моли́ Бо́га о нас.

Андре́є, оте́чеськая похвало́, моли́твами твої́ми не преста́й моля́ся, предстоя́ Тро́йці преБо́же́ственній, я́ко да ізба́вимся муче́нія, любо́вію предста́теля тя Бо́же́ственнаго всеблаже́нне призива́ющії, кри́ту удобре́ніє.

Сла́ва, Тро́їчен: Неразді́льноє существо́м, несли́тноє ли́ці Богосло́влю Тя, Тро́їчеськоє Єди́но Бо́жество́, я́ко єдиноца́рственноє і сопресто́льноє, вопію́ Ті піснь вели́кую, в ви́шніх трегу́бо пісносло́вимую.

І ни́ні, Богоро́дичен: І ражда́єши, і ді́вствуєши, і пребива́єши обою́ду єстество́м Ді́ва; Рожде́йся обновля́єть зако́ни єстества́, утро́ба же ражда́єть, не ражда́ющая. Бог іді́же хо́щеть, побіжда́ється єстества́ чин, твори́ть бо єли́ка хо́щеть.

Ірмос: От нощі́ у́тренююща, Человіколю́бче, просвіти́, молю́ся, і наста́ви і мене́ на повелі́нія Твоя́; і научи́ м'я, Спа́се, твори́ти во́лю Твою́.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

В нощі́ житіє́ моє́ прейдо́х при́сно, тьма бо бисть і глубока́ мні мгла, нощ гріха; но я́ко дне си́на, Спа́се, покажи́ м'я.

Руви́ма подража́я окая́нний аз, соді́ях беззако́нний і законопресту́пний сові́т на Бо́га Ви́шняго, оскверни́в ло́же моє́, я́ко о́тчеє он.

Іспові́даюся Тебі́, Христе́ Царю́, согріши́х, согріши́х, я́ко пре́жде Іо́сифа бра́тія прода́вшії, чистоти́ плод і цілому́дрія.

От сро́дников пра́ведная душа́ связа́ся, прода́ся в рабо́ту сла́дкий, во о́браз Госпо́день: ти же вся, душе́, продала́ся єси́ зли́ми твої́ми.

Іо́сифа пра́веднаго і цілому́дреннаго ума́ подража́й окая́нная, і неіску́сная, душе́, і не оскверня́йся безслове́сними стремле́ньми при́сно беззако́ннующи.

А́ще і в ро́ві поживе́ іногда́ Іо́сиф, Влади́ко Го́споди, но во о́браз погребе́нія і воста́нія Твоєго́; аз же что Тебі́ когда́ сицево́є принесу́?

Моїсе́йов сли́шала єси́ ковче́жець душе́, вода́ми, волна́ми носи́м рі́чними, я́ко в черто́зі дре́вле бі́гающий ді́ла го́ркаго сові́та фараони́тська.

А́ще ба́би сли́шала єси́, убива́ющия іногда́ безвозра́стноє му́жеськоє, душе́ окая́нная, цілому́дрія дія́ніє, ни́ні я́ко вели́кий Моїсе́й, сси прему́дрость.

Я́ко Моїсе́й вели́кий єги́птянина, ума́ уязви́вши окая́нная, не уби́ла єси́ душе́: і ка́ко всели́шися, глаго́ли, в пусти́ню страсте́й покая́нієм;

В пусти́ню всели́ся вели́кий Моїсе́й, гряди́ у́бо подража́й того́ житіє́, да і в купині́ Богоявле́нія душе́, в виді́нії бу́деши.

Моїсе́йов жезл вообража́й душе́, ударя́ющий мо́ре, і огустіва́ющий глубину́, во о́браз Креста́ Бо́же́ственнаго: і́мже мо́жеши і ти вели́кая соверши́ти.

Ааро́н приноша́ше огнь Бо́гу, непоро́чний, неле́стний; но Офни́ і Фінеє́с, я́ко ти, душе́, приноша́ху чужде́є Бо́гу оскверне́нноє житіє́.

Я́ко тя́жкий нра́вом, фарао́ну го́ркому бих, Влади́ко, Іанни́, і Іамври́, душе́ю і ті́лом, і погруже́н умо́м; но помози́ мі.

Ка́лом сміси́хся окая́нний умо́м, оми́й м'я, Влади́ко, ба́нею мої́х слез, молю́ Тя, пло́ті моєя́ оде́жду убіли́в я́ко сніг.

А́ще іспита́ю моя́ діла́, Спа́се, вся́каго челові́ка превозше́дша гріха́ми себе́ зрю, я́ко ра́зумом му́дрствуяй согріши́х, не неві́дінієм.

Пощади́, пощади́ Го́споди, созда́ніє Твоє́, согріши́х, осла́би мі, я́ко єстество́м чи́стий Сам сий єди́н, і ін ра́зві Тебе́ нікто́же єсть кромі́ скве́рни.

Мене́ ра́ди Бог сий, вообрази́лся єси́ в м'я, показа́л єси́ чудеса́, ісціли́в прокаже́нния, і разсла́бленнаго стягну́в, кровоточи́вия ток уста́вил єси́, Спа́се, прикоснове́нієм риз.

Кровоточи́вую подража́й, окая́нная душе́, притеци́ удержи́ оме́ти Христо́ви, да ізба́вишися ран, і усли́шиши от Него́: ві́ра твоя́ спасе́ тя.

Ни́зу снича́щую подража́й, о душе́, прийди́, припади́ к нога́ма Ісу́совима, да тя іспра́вить, і да хо́диши пра́во стезі́ Госпо́дні.

А́ще і кла́дязь єси́ глубо́кий, Влади́ко, істочи́ мі во́ду із пречи́стих Твої́х жил, да я́ко самаряни́ня, не ктому́ пія́й жа́жду: жи́зні бо струї́ істоча́єши.

Силоа́м да бу́дуть мі сле́зи моя́, Влади́ко Го́споди, да уми́ю і аз зі́ниці се́рдця, і ви́жду Тя у́мно, Сві́та Преві́чна.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Несравне́нним жела́нієм всебога́тая, Дре́ву возжелі́вши поклони́тися живо́тному, сподо́билася єси́ жела́нія, сподо́би у́бо і мене́ улучи́ти ви́шнія сла́ви.

Приспів: Преподо́бная ма́ти Марі́є, моли́ Бо́га о нас.

Струи́ Іорда́нськия преше́дши, обріла́ єси́ поко́й безболі́зненний, пло́ті сла́сти ізбіжа́вши, єя́же і нас ізми́ твої́ми моли́твами, преподо́бная.

Андрію: Преподо́бне о́тче Андре́є, моли́ Бо́га о нас.

Я́ко па́стирей ізря́днійша, Андре́є прему́дре, ізбра́нна су́ща тя, любо́вію ве́лію і стра́хом молю́, твої́ми моли́твами спасе́ніє улучи́ти, і жизнь ві́чную.

Сла́ва, Тро́йчен: Тя Тро́йце сла́вим, Єди́наго Бо́га: Свят, Свят, Свят єси́, О́тче, Си́не і Ду́ше, про́стоє Существо́, Єди́нице при́сно покланя́ємая.

І ни́ні, Богоро́дичен: Із Тебе́ облече́ся в моє́ сміше́ніє, нетлі́нная, безму́жная Ма́ти Ді́во, Бог созда́вий ві́ки, і соєдини́ Себі́ челові́чеськоє єстество́.

Ірмос: Возопи́х всім се́рдцем мої́м к ще́дрому Бо́гу, і усли́ша м'я от а́да преіспо́дняго, і возведе́ от тлі живо́т мой.

Приспів: Поми́луй м'я, Бо́же, поми́луй м'я.

Сле́зи, Спа́се, о́чію моє́ю, і із глубини́ воздиха́нія чи́сті приношу́, вопію́щу се́рдцю: Бо́же, согріши́х Ті, очи́сти м'я.

Уклони́лася єси́, душе́, от Го́спода твоєго́, я́коже Дафа́н і Авіро́н; но пощади́, воззови́ із а́да преіспо́дняго, да не про́пасть земна́я тебе́ покри́єть.

Я́ко ю́ниця, душе́ разсвирі́півшая, уподо́билася єси́ Єфре́му, я́ко се́рна от тене́т сохрани́ житіє́, впери́вши дія́нієм ум, і зрі́нієм.

Рука́ нас Моїсе́йова да уві́рить, душе́, ка́ко мо́жеть Бог прокаже́нноє житіє́ убіли́ти і очи́стити; і не отча́йся сама́ себе́, а́ще і прокаже́нна єси́.

Во́лни, Спа́се, прегріше́ній мої́х, я́ко в мо́рі Чермні́м возвраща́ющеся, покри́ша м'я внеза́пу, я́ко єги́птяни іногда́, і тріста́ти.

Неразу́мноє, душе́, проізволе́ніє імі́ла єси́, я́ко пре́жде Ізра́їль; Бо́же́ственния бо ма́нни предсуди́ла єси́ безслове́сно, любосла́стноє страсте́й об'яде́ніє.