Акафіст Різдву Христовому
|
Ґкafістъ рождеству̀ хrт0ву.
|
|
|
|
Кондак 1
|
Кондaкъ №.
|
|
Ізбра́вий от всіх родо́в Пречи́стійшую А́нгел Ді́ву і от нея́ роди́вийся пло́тію, Христе́ Бо́же наш; благода́рственная прино́сим Ті, раби́ Твої́, Влади́ко. Ти же, я́ко імі́яй милосе́рдіє неізрече́нноє, от вся́ких нас бід свободи́, зову́щих: Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
И#збрaвый t всёхъ родHвъ пречcтэйшую ѓгGлъ дв7у и3 t неS роди1выйсz пл0тію, хrтE б9е нaшъ, бlгодaрственнаz прин0симъ ти2 раби2 твои2, вLко. Тh же, ћкw и3мёzй млcрдіе неизречeнное, t всsкихъ нaсъ бёдъ свободи2, зовyщихъ: Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Ікос 1
|
Јкосъ №.
|
|
А́нгел мно́жество собра́ся в Вифлеє́мі ви́діти непости́жноє Рождество́; і, ви́дівше своєго́ Творця́ во я́сліх, я́ко младе́нця́ лежа́ща, удиви́шася! І, стра́хом благогові́юще, Ро́ждшагося і Ро́ждшую боголі́пні почита́ху, пою́ще такова́я: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, пре́жде вік от Отця́ рожде́нний; сла́ва Тебі́, со Отце́м і Ду́хом вся сотвори́вий. Сла́ва Тебі́, спасти́ поги́бшія прише́дий; сла́ва Тебі́, да́же до ра́бія зра́ка снизше́дий. Сла́ва Тебі́, Взиска́телю заблу́ждших; сла́ва Тебі́, Спаси́телю поги́бших. Сла́ва Тебі́, средості́ніє вражди́ разруши́вшу; сла́ва Тебі́, рай, преслуша́нієм затворе́нний, па́ки отве́рзшу. Сла́ва Тебі́, род челові́чеський неізрече́нно возлюби́вшу; сла́ва Тебі́, на землі́ верте́п Не́бо яви́вшу. Сла́ва Тебі́, ро́ждшую Тя Ді́ву, Престо́л херуви́мський, показа́вшу. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
ЃгGлъ мн0жество собрaсz въ виfлеeмэ ви1дэти непости1жное рождество2: и3, ви1дэвше своегw2 творцA, во ћслэхъ ћкw младeнца лежaща, ўдиви1шасz, и3, стрaхомъ бlгоговёюще, р0ждшагосz и3 р0ждшую бGолёпнэ почитaху, пою1ще таковaz: Слaва тебЁ, сн7е б9ій, прeжде вёкъ t nц7A рождeнный: слaва тебЁ, со nц7eмъ и3 д¦омъ вс‰ сотвори1вый. Слaва тебЁ, сп7сти2 поги1бшіz пришeдый: слaва тебЁ, дaже до рaбіz зрaка снизшeдый. Слaва тебЁ, взыскaтелю заблyждшихъ: слaва тебЁ, сп7си1телю поги1бшихъ. Слaва тебЁ, средостёніе вражды2 разруши1вшу: слaва тебЁ, рaй, преслушaніемъ затворeнный, пaки tвeрзшу. Слaва тебЁ, р0дъ чlвёческій неизречeннw возлюби1вшу: слaва тебЁ, на земли2 вертeпъ нб7о kви1вшу. Слaва тебЁ, р0ждшую тS дв7у, пrт0лъ херувjмскій показaвшу. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 2
|
Кондaкъ в7.
|
|
Ви́дяще безпло́тнії А́нгели своєго́ Влади́ку, от Чи́стия Ді́ви плоть приє́мша, ужасо́шася! І друг ко дру́гу рі́ша: пресла́вноє сіє́ Та́їнство непостижи́мо нам явля́ється би́ти: оба́че див'я́щеся неізрече́нному того́ снизхожде́нію, со стра́хом поя́ху: Аллилу́я.
|
Ви1дzще безпл0тніи ѓгGли своегw2 вLку, t чcтыz дв7ы пл0ть пріeмша, ўжас0шасz и3 дрyгъ ко дрyгу рёша: преслaвное сіE тaинство непостижи1мw нaмъ kвлsетсz бhти. Nбaче дивsщесz неизречeнному тогw2 снизхождeнію, со стрaхомъ поsху: Ґллилyіа.
|
Ікос 2
|
Јкосъ в7.
|
|
Разу́мная вся твар ужаса́ющися і, благодаря́щи, поє́ть Твоєго́ Рождества́, Влади́ко, та́їнство. Си́ли небе́сния ра́дуються, пою́ще: сла́ва во ви́шніх Бо́гу, і земля́ с челові́ки весели́ться, ми же непреста́нно вопіє́м: Сла́ва Тебі́, во ви́шніх сла́вимому Бо́гу; сла́ва Тебі́, мир на землі́ сотвори́вшему. Сла́ва Тебі́, нас Собо́ю примири́вшему; сла́ва Тебі́, на землі́ нам яви́вшемуся. Сла́ва Тебі́, от Ді́ви неізрече́нно воплоти́вшемуся; сла́ва Тебі́, звізду́ возсія́вшему. Сла́ва Тебі́, то́ю волхви́ на поклоне́ніє Тебі́ призва́вшему; сла́ва Тебі́, да́ри от них ми́лостивно прия́вшему. Сла́ва Тебі́, всю твар Тебі́ служи́ти научи́вшему; сла́ва Тебі́, і нас Тебі́ пі́ти наста́вившему. Сла́ва Тебі́, Себе́ нам соєдини́вшему; сла́ва Тебі́, нас Собо́ю спа́сшему. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Разyмнаz вс‰ твaрь ўжасaющисz и3 бlгодарsщи, поeтъ твоегw2 рождествA, вLко, тaинство: си1лы нбcныz рaдуютсz пою1ще: слaва въ вhшнихъ бGу, и3 землS съ чlвёки весели1тсz, мh же непрестaннw вопіeмъ: Слaва тебЁ, въ вhшнихъ слaвимому бGу: слaва тебЁ, ми1ръ на земли2 сотвори1вшему. Слaва тебЁ, нaсъ соб0ю примири1вшему: слaва тебЁ, на земли2 нaмъ kви1вшемусz. Слaва тебЁ, t дв7ы неизречeннw воплоти1вшемусz: слaва тебЁ, ѕвэзду̀ возсіsвшему. Слaва тебЁ, т0ю волхвы2 на поклонeніе тебЁ призвaвшему: слaва тебЁ, дaры t ни1хъ ми1лостивнw пріsвшему. Слaва тебЁ, всю2 твaрь тебЁ служи1ти научи1вшему. Слaва тебЁ, и3 нaсъ тебЁ пёти настaвившему. Слaва тебЁ, себє̀ нaмъ соедини1вшему: слaва тебЁ, нaсъ соб0ю сп7сшему. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 3
|
Кондaкъ G.
|
|
Си́льний в крі́пості Бог ми́ра і Оте́ць щедро́т при́йде на зе́млю спасти́ мир погиба́ющий: ни́ні во Вифлеє́мі, я́ко младе́нець, ражда́ється от Ді́ви: Ю́же Ма́тер і Хода́таїцю спасе́нія показа́, всім Того́ воплоще́ніє сла́в'ящим і пою́щим: Аллилу́я.
|
Си1льный въ крёпости, бGъ мjра и3 nц7ъ щедрHтъ, пріи1де на зeмлю сп7сти2 мjръ погибaющій, нhнэ въ виfлеeмэ ћкw младeнецъ раждaетсz t дв7ы, ю4же мт҃рь и3 ходaтаицу сп7сeніz показA всёмъ тогw2 воплощeніе слaвzщимъ и3 пою1щимъ: Ґллилyіа.
|
Ікос 3
|
Јкосъ G.
|
|
Іму́ще, Тебе́ пречи́сто ро́ждшую, о нас непреста́нно моля́щуюся: ра́дующеся, поє́м Твоєго́ вочелові́ченія, Влади́ко, Та́їнство! І Рождество́ от Ді́ви Богоприя́тния, славосло́в'яще, вопіє́м: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, нас ра́ди воплоти́вийся; сла́ва Тебі́, Си́не Ді́ви, от Ді́ви несказа́нно роди́вийся. Сла́ва Тебі́, человіколю́бія бе́здну на нас показа́вшему; сла́ва Тебі́, нас неізрече́нно возлюби́вшему. Сла́ва Тебі́, заблу́ждшеє овча́ взиска́вшему; сла́ва Тебі́, об обрі́тенії того́ сра́доватися А́нгелом ре́кшему. Сла́ва Тебі́, на ра́мо сію́ восприє́мшему; сла́ва Тебі́, ко Отцю́ то́є приве́дшему. Сла́ва Тебі́, челові́ки со А́нгели во єди́но ста́до совоку́пльшему; сла́ва Тебі́, мир от пре́лести ізба́вльшему. Сла́ва Тебі́, вели́кую і неізрече́нную ми́лость нам яви́вшему. Сла́ва Тебі́, нас па́че всіх тва́рей просла́вльшему. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
И#мyще тебE пречcтw р0ждшую, њ нaсъ непрестaннw молsщуюсz, рaдующесz поeмъ твоегw2 вочlвёченіz, вLко, тaинство, и3 рождество2 t дв7ы бGопріsтныz славосл0вzще, вопіeмъ:\ Слaва тебЁ, сн7е б9ій, нaсъ рaди воплоти1выйсz: слaва тебЁ, сн7е дв7ы, t дв7ы несказaннw роди1выйсz. Слaва тебЁ, чlвэколю1біz бeздну на нaсъ показaвшему: слaва тебЁ, нaсъ неизречeннw возлюби1вшему. Слaва тебЁ, заблyждшее nвчA взыскaвшему: слaва тебЁ, њб8 њбрётеніи тогw2 срaдоватисz ѓгGлwмъ рeкшему. Слaва тебЁ, на рaмо сію2 воспріeмшему: слaва тебЁ, ко nц7Y т0е привeдшему. Слaва тебЁ, чlвёки со ѓгGлы во є3ди1но стaдо совокyпльшему: слaва тебЁ, мjръ t прeлести и3збaвльшему. Слaва тебЁ, вели1кую и3 неизречeнную ми1лость нaмъ kви1вшему: слaва тебЁ, нaсъ пaче всёхъ твaрей прослaвльшему. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 4
|
Кондaкъ д7.
|
|
Бу́рю внутр помишле́ній сумни́тельних пре́жде імі́вий, цілому́дренний Іо́сиф ни́ні внутр Боже́ственнаго верте́па ви́дить пресла́вния. А́ще бо і я́ко челові́ка ви́дяще от Ді́ви ражда́ємаго, но разуміва́ше от веще́й Бо́га би́ти і́стиннаго: тім і боголі́пні поклони́вся, ра́достно поя́ше: Аллилу́я.
|
Бyрю внyтрь помышлeній сумни1тельныхъ прeжде и3мёвый цэломyдренный їHсифъ, нhнэ внyтрь бжcтвеннагw вертeпа ви1дитъ преслaвныz. Ѓще бо и3 ћкw чlвёка ви1дzще t дв7ы раждaемагw, но разумэвaше t вещeй бGа бhти и4стиннагw: тёмъ и3 бGолёпнэ поклони1всz, рaдостнw поsше: Ґллилyіа.
|
Ікос 4
|
Јкосъ д7.
|
|
Сли́шаша па́стиріє А́нгела, возвіща́юща їм ро́ждшагося Спа́са ми́ру, во гра́ді Дави́дові: і, ско́ро те́кше, ви́діша Сего́, я́ко а́гнця, непоро́чна, во чре́ві Ді́вия упа́сшася, во я́сліх лежа́ща, і Ро́ждшую благогові́йно служа́щу, і Іо́сифа со стра́хом предстоя́ща; сказа́ша о глаго́ланних к ним, і, поклони́вшеся Ро́ждшемуся, рі́ша: Сла́ва Тебі́, А́гнче Бо́жий, Спа́се ми́ра; сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, неізрече́нноє чу́до нам показа́вий. Сла́ва Тебі́, А́нгельських пі́ній сли́шателі нас би́ти яви́вий; сла́ва Тебі́, с ни́ми і нас славосло́вити Тя научи́вий. Сла́ва Тебі́, А́нгели і челові́ки пі́ти Тя вразуми́вий; сла́ва Тебі́, на землі́ і на небесі́ ра́дость сотвори́вий. Сла́ва Тебі́, я́ко о Тебі́ небе́сная сра́дуються земни́м; сла́ва Тебі́, я́ко Тобо́ю земна́я совокупля́ються небе́сним. Сла́ва Тебі́, крі́пость дия́волю не́мощну показа́вшему; сла́ва Тебі́, от того́ мучи́тельства нас ізба́вльшему. Сла́ва Тебі́, в Тя ві́рующим неізрече́нная ра́досте; сла́ва Тебі́, лю́б’ящим Тя неізглаго́ланная сла́досте. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Слhшаша пaстыріе ѓгGла, возвэщaюща и4мъ р0ждшагосz сп7са мjру во грaдэ дв7довэ, и3, ск0ро тeкше, ви1дэша сегw2 ћкw ѓгнца непор0чна, во чрeвэ дв7ыz ўпaсшасz, во ћслэхъ лежaща, и3 р0ждшую, бlгоговёйнw служaщу, и3 їHсифа, со стрaхомъ предсто‰ща: сказaша њ глаг0ланныхъ къ ни1мъ и3, поклони1вшесz р0ждшемусz, рёша: Слaва тебЁ, ѓгнче б9ій, сп7се мjра: слaва тебЁ, сн7е б9ій, неизречeнное чyдо нaмъ показaвый. Слaва тебЁ, ѓгGльскихъ пёній слhшатели нaсъ бhти kви1вый: слaва тебЁ, съ ни1ми и3 нaсъ славосл0вити тS научи1вый. Слaва тебЁ, ѓгGлы и3 чlвёки пёти тS вразуми1вый: слaва тебЁ, на земли2 и3 на нб7си2 рaдость сотвори1вый. Слaва тебЁ, ћкw њ тебЁ нбcнаz срaдуютсz земнhмъ: слaва тебЁ, ћкw тоб0ю земнaz совокуплsютсz нбcнымъ. Слaва тебЁ, крёпость діaволю нeмощну показaвшему: слaва тебЁ, t тогw2 мучи1тельства нaсъ и3збaвльшему. Слaва тебЁ, въ тS вёрующимъ неизречeннаz рaдосте: слaва тебЁ, лю1бzщимъ тS неизглаг0ланнаz слaдосте. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 5
|
Кондaкъ є7.
|
|
Боготе́чную звізду́, Христо́во Рождество́ пред’явля́ющую, узрі́вше звіздоблюсти́телі волсви́; і тоя́ вожде́нієм Непостижи́маго достиго́ша і Неви́димаго ви́діша, возра́довашася же, Тому́ вопію́ще: Аллилу́я.
|
БGотeчную ѕвэздY, хrт0во рождество2 пред8zвлsющую, ўзрёвше ѕвэздоблюсти1тели волсви2, и3 тоS вождeніемъ непостижи1магw достиг0ша и3 неви1димагw ви1дэша, возрaдовашасz же, томY вопію1ще: Ґллилyіа.
|
Ікос 5
|
Јкосъ є7.
|
|
Ви́дяще ца́ріє перси́дстії, на руку́ Діви́чу, Царя́ ца́рствующих, я́ко на престо́лі херуви́мстім сідя́ща, і Влади́ку того́ разуміва́юще, а́ще ра́бій прия́т зрак, потща́шася да́ри Єму́ принести́: зла́то, я́ко Царю́ всіх, лива́н же, я́ко Бо́гу, сми́рну, я́ко Безсме́ртному, і, поклони́вшеся, поя́ху: Сла́ва Тебі́, Світ всім возсія́вий; сла́ва Тебі́, нас звіздо́ю на поклоне́ніє Тебі́ призва́вий. Сла́ва Тебі́, зло́бу лю́таго І́рода обличи́вшему; сла́ва Тебі́, су́єтно того́ умишле́ніє показа́вшему. Сла́ва Тебі́, нас от того́ пре́лести ізба́вльшему; сла́ва Тебі́, покланя́тися Тебі́, Со́лнцю пра́вди, научи́вшему. Сла́ва Тебі́, вся сві́том ра́зума просвіти́вшему; сла́ва Тебі́, Твої́м Рождество́м многобо́жия пре́лесть упраздни́вшему. Сла́ва Тебі́, вра́жиє влади́чество до конця́ низложи́вшему; сла́ва Тебі́, со Отце́м і Ду́хом Тебі́ покланя́тися нас научи́вшему. Сла́ва Тебі́, прельсти́вшаго нас змі́я главу́ сокруши́вшему; сла́ва Тебі́, от ві́чния сме́рти нас ізба́вльшему. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Ви1дzще цaріе персjдстіи на рукY дв7и1чу цRS цaрствующихъ, ћкw на пrт0лэ херувjмстэмъ сэдsща, и3 вLку тогw2 разумэвaюще, ѓще рaбій пріsтъ зрaкъ, потщaшасz дaры є3мY принести2: злaто ћкw цRю2 всёхъ: лівaнъ же ћкw бGу: смv1рну ћкw безсмeртному, и3, поклони1вшесz, поsху: Слaва тебЁ, свётъ всёмъ возсіsвый: слaва тебЁ, нaсъ ѕвэзд0ю на поклонeніе тебЁ призвaвый. Слaва тебЁ, ѕл0бу лю1тагw и4рwда w3бличи1вшему: слaва тебЁ, сyетнw тогw2 ўмышлeніе показaвшему. Слaва тебЁ, нaсъ t тогw2 прeлести и3збaвльшему: слaва тебЁ, покланsтисz тебЁ, с0лнцу прaвды, научи1вшему. Слaва тебЁ, вс‰ свётомъ рaзума просвэти1вшему: слaва тебЁ, твои1мъ рождеств0мъ многоб0жіz прeлесть ўпраздни1вшему. Слaва тебЁ, врaжіе владhчество до концA низложи1вшему: слaва тебЁ, со nц7eмъ и3 д¦омъ тебЁ покланsтисz нaсъ научи1вшему. Слaва тебЁ, прельсти1вшаго нaсъ ѕмjz главY сокруши1вшему: слaва тебЁ, t вёчныz смeрти нaсъ и3збaвльшему. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 6
|
Кондaкъ ѕ7.
|
|
Пропові́дник богоно́сних віща́нія, я́же от Тебі́ ісполня́я, на землі́ яви́л єси́ Себе́, Спа́се, во убо́зім ни́ні верте́пі, ро́ждся от Чи́стия Ді́ви: і, бога́т сий, нас ра́ди обнища́л єси́ во́лею, да челові́ки обогати́ши, ві́рою Тебі́ пою́щия: Аллилу́я.
|
Проповёдникъ бGон0сныхъ вэщaніz ћже t тебЁ и3сполнsz, на земли2 kви1лъ є3си2 себE, сп7се, во ўб0зэмъ нhнэ вертeпэ р0ждсz t чcтыz дв7ы, и3, богaтъ сhй, нaсъ рaди w3бнищaлъ є3си2 в0лею, да чlвёки w3богати1ши, вёрою тебЁ пою1щыz: Ґллилyіа.
|
Ікос 6
|
Јкосъ ѕ7.
|
|
Возсія́л єси́ от Ді́ви і неіскусому́жния Твоєя́ Ма́тере, Ісу́се, я́ко со́лнце, просвіща́я і прогоня́я лжі тьму: де́мони бо, Спа́се, нетерп'я́ще Твоєя́ крі́пости, всі вострепета́ша, і ад, ви́дів чу́до, убоя́ся: ми же, благодаря́ще, вопіє́м Ті: Сла́ва Тебі́, челові́к Спаси́телю; сла́ва Тебі́, бісо́в Потреби́телю. Сла́ва Тебі́, пре́лести нача́льника Твої́м Рождество́м устраши́вшему; сла́ва Тебі́, і́дольскую пре́лесть упраздни́вшему. Сла́ва Тебі́, сві́том Богопозна́нія вся осія́вшему; сла́ва Тебі́, тьму неві́дінія отгна́вшему. Сла́ва Тебі́, Ка́меню, во́ду спасе́нія всім істочи́вий; сла́ва Тебі́, жа́жду Ада́мову і Дави́дову утоли́вий. Сла́ва Тебі́, я́ко со́лнцем, Твої́м Рождество́м вся просвіти́вшему; сла́ва Тебі́, лучі́ благода́ті вселе́нній облиста́вшему. Сла́ва Тебі́, зе́млю обітова́нія нам показа́вшему; сла́ва Тебі́, от всеро́дния кля́тви нас Ізба́вльшему. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Возсіsлъ є3си2 t дв7ы и3 неискусомyжныz твоеS мт҃ре, ї}се, ћкw с0лнце просвэщaz и3 прогонsz лжи2 тмY: дeмwни бо, сп7се, нетерпsще твоеS крёпости, вси2 вострепетaша, и3 ѓдъ, ви1дэвъ чyдо, ўбоsсz: мh же бlгодарsще вопіeмъ ти2: Слaва тебЁ, чlвёкъ сп7си1телю: слaва тебЁ, бэсHвъ потреби1телю. Слaва тебЁ, прeлести начaльника твои1мъ рождеств0мъ ўстраши1вшему: слaва тебЁ, и4дwльскую прeлесть ўпраздни1вшему. Слaва тебЁ, свётомъ бGопознaніz вс‰ w3сіsвшему: слaва тебЁ, тмY невёдэніz tгнaвшему. Слaва тебЁ, кaменю, в0ду сп7сeніz всёмъ и3сточи1вый: слaва тебЁ, жaжду ґдaмову и3 дв7дову ўтоли1вый. Слaва тебЁ, ћкw с0лнцемъ, твои1мъ рождеств0мъ вс‰ просвэти1вшему: слaва тебЁ, лучи2 блгdти вселeннэй w3блистaвшему. Слaва тебЁ, зeмлю nбэтовaніz нaмъ показaвшему: слaва тебЁ, t всер0дныz клsтвы нaсъ и3збaвльшему. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 7
|
Кондaкъ з7.
|
|
Хотя́ от ві́ка сокрове́нную та́йну нам яви́ти, от всея́ тва́рі служи́телі та́їнству показа́л єси́, Спа́се. От А́нгел – Гавриї́ла, от челові́к – Ді́ву, от небе́с – звізду́, от землі́ – верте́п, в не́мже роди́тися благоволи́л єси́: ті́мже, див'я́щеся Твоє́й неізрече́нній прему́дрості, зове́м: Аллилу́я.
|
ХотS t вёка сокровeнную тaйну нaмъ kви1ти, t всеS тва̑ри служи1тели тaинству показaлъ є3си2, сп7се: t ѓгGлъ гавріи1ла, t чlвёкъ дв7у, t нб7съ ѕвэздY, t земли2 вертeпъ, въ нeмже роди1тисz бlговоли1лъ є3си2: тёмже дивsщесz твоeй неизречeннэй премyдрости, зовeмъ: Ґллилyіа.
|
Ікос 7
|
Јкосъ з7.
|
|
Но́вую показа́л єси́ твар, я́влься пло́тію всіх Зижди́тель, із безсі́менния прозя́б утро́би, і, сохрани́в ю, я́коже бі нетлі́нну, і Хода́таїцю спасе́нія показа́л єси́ пою́щим: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, Тя ро́ждшую Ма́тер милосе́рдія показа́вий; сла́ва Тебі́, Ту́ю і по Рождестві́ Ді́ву сохрани́вий. Сла́ва Тебі́, спасти́ Ада́ма прише́дшему; сла́ва Тебі́, сле́зи Є́вини утоли́вшему. Сла́ва Тебі́, вся спасти́ возжела́вшему; сла́ва Тебі́, Воскресе́нія о́браз облиста́вий. Сла́ва Тебі́, гріхо́в на́ших рукописа́ніє раздра́вшему; сла́ва Тебі́, Собо́ю смире́нія о́браз нам показа́вий. Сла́ва Тебі́, нас ра́ди обнища́вшему; сла́ва Тебі́, Твоє́ю нището́ю нас обогати́вшему. Сла́ва Тебі́, оде́ждою спасе́нія нас оді́явшему; сла́ва Тебі́, Твоє́ю любо́вію нас услади́вшему. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Н0вую показaлъ є3си2 твaрь, ћвльсz пл0тію всёхъ зижди1тель, и3з8 безсёменныz прозsбъ ўтр0бы, и3 сохрани1въ ю5, ћкоже бЁ нетлённу, и3 ходaтаицу сп7сeніz показaлъ є3си2 пою1щимъ: Слaва тебЁ, сн7е б9ій, тS р0ждшую мт҃рь милосeрдіz показaвый: слaва тебЁ, тyю и3 по рождествЁ дв7у сохрани1вый. Слaва тебЁ, сп7сти2 ґдaма пришeдшему: слaва тебЁ, слeзы є4vины ўтоли1вшему. Слaва тебЁ, вс‰ сп7сти2 возжелaвшему: слaва тебЁ, воскресeніz џбразъ w3блистaвый. Слaва тебЁ, грэхHвъ нaшихъ рукописaніе раздрaвшему: слaва тебЁ, соб0ю смирeніz џбразъ нaмъ показaвый. Слaва тебЁ, нaсъ рaди w3бнищaвшему: слaва тебЁ, твоeю нищет0ю нaсъ w3богати1вшему. Слaва тебЁ, nдeждою сп7сeніz нaсъ w3дёzвшему: слaва тебЁ, твоeю люб0вію нaсъ ўслади1вшему. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 8
|
Кондaкъ и7.
|
|
Стра́нноє і пресла́вноє Рождество́ Твоє́ ви́дівше, в верте́пі соверша́ющеєся, устрані́мся су́єтнаго ми́ра, ум на Боже́ственная прело́жше. Сего́ бо ра́ди Бог на землі́ яви́ся смире́нний челові́к, да на небеса́ возведе́ть, Тому́ вопію́щия: Аллилу́я.
|
Стрaнное и3 преслaвное рождество2 твоE ви1дэвше, въ вертeпэ совершaющеесz, ўстрани1мсz сyетнагw мjра, ќмъ на бжcтвеннаz прел0жше. СегH бо рaди бGъ на земли2 kви1сz смирeнный чlвёкъ, да на нб7сA возведeтъ томY вопію1щыz: Ґллилyіа.
|
Ікос 8
|
Јкосъ и7.
|
|
Весь єси́ жела́ніє, весь сла́дость лю́б’ящим Тя, Христе́ Бо́же, і Твоє́ Боже́ственноє снизхожде́ніє сла́в’ящим: от Ді́ви бо Чи́стия ро́ждшся на землі́, нас на Небеса́ возво́диши, пою́щих: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, на землі́ роди́вийся; сла́ва Тебі́, от Ді́ви неізрече́нно воплоти́вийся. Сла́ва Тебі́, Себе́ нам показа́вшу; сла́ва Тебі́, нас от Тебе́ дале́че су́щих призва́вшу. Сла́ва Тебі́, неізрече́нная на́ша Ра́досте; сла́ва Тебі́, серде́ць на́ших Сла́досте. Сла́ва Тебі́, в Рождестві́ Твоє́м світ спасе́нія возсія́вий; сла́ва Тебі́, сле́зи ра́ди на́шего спасе́нія пролия́вий. Сла́ва Тебі́, ті́ми пла́мень страсте́й на́ших угаси́вий; сла́ва Тебі́, нас от скве́рни гріхо́вния оми́вий. Сла́ва Тебі́, преступле́ніє разруши́вшему; сла́ва Тебі́, от тлі́нія нас ізба́вльшему. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Вeсь є3си2 желaніе, вeсь слaдость лю1бzщимъ тS, хrтE б9е, и3 твоE бжcтвенное снизхождeніе слaвzщимъ: t дв7ы бо чcтыz р0ждшсz на земли2, нaсъ на нб7сA возв0диши, пою1щихъ: Слaва тебЁ, сн7е б9ій, на земли2 роди1выйсz: слaва тебЁ, t дв7ы неизречeннw воплоти1выйсz. Слaва тебЁ, себE нaмъ показaвшу: слaва тебЁ, нaсъ, t тебE далeче сyщихъ, призвaвшу. Слaва тебЁ, неизречeннаz нaша рaдосте: слaва тебЁ, сердeцъ нaшихъ слaдосте. Слaва тебЁ, въ рождествЁ твоeмъ свётъ сп7сeніz возсіsвый: слaва тебЁ, слeзы рaди нaшегw сп7сeніz проліsвый. Слaва тебЁ, тёми плaмень страстeй нaшихъ ўгаси1вый: слaва тебЁ, нaсъ t сквeрны грэх0вныz w3мhвый. Слaва тебЁ, преступлeніе разруши1вшему: слaва тебЁ, t тлёніz нaсъ и3збaвльшему. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 9
|
Кондaкъ f7.
|
|
Вся́коє разумі́ніє і всяк ум А́нгельський і челові́чеський не постига́єть Твоєго́ непости́жнаго Рождества́ Та́їнства разумі́ти; оба́че, Влади́ко Благи́й, на́шу любо́в і ві́ру прийми́; і спаси́ нас, Тебі́ пою́щих: Аллилу́я.
|
Всsкое разумёніе и3 всsкъ ќмъ ѓгGльскій и3 чlвёческій не постигaетъ твоегw2 непости1жнагw рождествA тaинства разумёти: nбaче, вLко бlгjй, нaшу люб0вь и3 вёру пріими2, и3 сп7си2 нaсъ, тебЁ пою1щихъ: Ґллилyіа.
|
Ікос 9
|
Јкосъ f7.
|
|
Віті́я многовіща́нния, я́ко ри́би безгла́сния, ви́дим о Твоє́м воплоще́нії, Влади́ко, недоумі́ють бо глаго́лати, ка́ко Бог сий соверше́н, челові́к соверше́нний яви́ся, і от Ді́ви неіскусобра́чния ка́ко роди́ся; ми же, Та́йни не іспиту́юще, ві́рою єди́ною сла́вим Тя, вопію́ще: Сла́ва Тебі́, Іпоста́сная Бо́жия Прему́дросте; сла́ва Тебі́, неізглаго́ланная всіх Ра́досте. Сла́ва Тебі́, любому́дри нему́дрия яви́вий; сла́ва Тебі́, о Тебі́ іспиту́ющих посрами́вий. Сла́ва Тебі́, вся баснотво́рная плете́нія растерза́вий; сла́ва Тебі́, світ Богові́дінія всім возсія́вий. Сла́ва Тебі́, му́дрость во Твої́х ді́ліх пролія́вшему; сла́ва Тебі́, мно́гим ра́зум просвіти́вшему. Сла́ва Тебі́, путь спасе́нія нам показа́вшему; сла́ва Тебі́, неізче́тная бе́здно милосе́рдія. Сла́ва Тебі́, пучи́но щедро́т і челові́колю́бія. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Вэтi6z многовэща6нныz ћкw рhбы безглaсныz ви1димъ w3 твоeмъ воплощeніи, вLко, недоумёютъ бо глаг0лати, кaкw, бGъ сhй совершeнъ, чlвёкъ совершeнный kви1сz, и3 t дв7ы неискусобрaчныz кaкw роди1сz: мh же, тaйны не и3спытyюще, вёрою є3ди1ною слaвимъ тS, вопію1ще: Слaва тебЁ, v3постaснаz б9іz премyдросте: слaва тебЁ, неизглаг0ланнаz всёхъ рaдосте. Слaва тебЁ, любомyдры нему̑дрыz kви1вый: слaва тебЁ, w3 тебЁ и3спытyющихъ посрами1вый. Слaва тебЁ, вс‰ баснотв0рнаz плетє́ніz растерзaвый: слaва тебЁ, свётъ бGовёдэніz всёмъ возсіsвый. Слaва тебЁ, мyдрость во твои1хъ дёлэхъ проліsвшему: слaва тебЁ, мн0гимъ рaзумъ просвэти1вшему. Слaва тебЁ, пyть сп7сeніz нaмъ показaвшему: слaва тебЁ, неизчeтнаz бeздно милосeрдіz. Слaва тебЁ, пучи1но щедрHтъ и3 чlвэколю1біz. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 10
|
Кондaкъ ‹.
|
|
Спасти́ восхоті́в мир погиба́ющий, І́же всіх Украси́тель, от Ді́ви, я́ко младе́нець, ражда́ється, і во я́сліх пелена́ми повива́ється, разріша́яй многоплете́нния плени́ці прегріше́ній. І Син сий Бо́жий, Ді́вия Син бива́єть! І вся му́дре устроя́єть, да спасе́ть Тому́ пою́щия: Аллилу́я.
|
Сп7сти2 восхотёвъ мjръ погибaющій, и4же всёхъ ўкраси1тель, t дв7ы, ћкw младeнецъ раждaетсz и3 во ћслэхъ пеленaми повивaетсz, разрэшazй многоплетє́нныz плєни1цы прегрэшeній: и3 сн7ъ сhй б9ій, дв7ыz сн7ъ бывaетъ, и3 вс‰ мyдре ўстроsетъ, да сп7сeтъ томY пою1щыz: Ґллилyіа.
|
Ікос 10
|
Јкосъ ‹.
|
|
Стіна́ і столп зло́би богопроти́вния, І́род пребеззако́нний, показа́ся, жизнь всім подаю́щаго уби́ти, богобо́рець, тща́шеся, і незло́бивия младе́нці, я́ко кла́си незрі́ли, мече́м пожина́хуся: ті́мже і ми, зло́бу вся́кую от серде́ць на́ших отри́нувше, нас спасти́ прише́дшаго просла́вим вопію́ще: Сла́ва Тебі́, І́родово умишле́ніє тще́тно показа́вий; сла́ва Тебі́, от того́ ізбіє́нния младе́нці со А́нгели сопричти́й. Сла́ва Тебі́, зло́би потреби́телю; сла́ва Тебі́, смире́нія Наста́вниче і сме́ртних Люби́телю. Сла́ва Тебі́, рог го́рдости сломи́вшему; сла́ва Тебі́, світ пра́вди всім возсія́вшему. Сла́ва Тебі́, кро́тости і смире́нію всіх собо́ю научи́вшему; сла́ва Тебі́, вся в Твоє́ позна́ніє приве́дшему. Сла́ва Тебі́, Тя Ро́ждшия утро́бу, Твої́м Рождество́м освяти́вий; сла́ва Тебі́, от па́стирей чу́до і от волхво́в да́ри прия́вий. Сла́ва Тебі́, і безслове́сния Тебі́ служи́ти научи́вий; сла́ва Тебі́, всю твар освяти́вий. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
СтэнA и3 ст0лпъ ѕл0бы бGопроти1вныz и4рwдъ пребеззак0нный показaсz, жи1знь всёмъ подаю1щагw ўби1ти бGоб0рецъ тщaшесz, и3 неѕлHбивыz младє́нцы, ћкw клaсы незрёлы, мечeмъ пожинaхусz: тёмже и3 мы2 ѕл0бу всsкую t сердeцъ нaшихъ tри1нувше, нaсъ сп7сти2 пришeдшагw прослaвимъ, вопію1ще: Слaва тебЁ, и4рwдово ўмышлeніе тщeтнw показaвый: слaва тебЁ, t тогw2 и3збіeнныz младє́нцы со ѓгGлы сопричтhй. Слaва тебЁ, ѕл0бы потреби1телю: слaва тебЁ, смирeніz настaвниче и3 смeртныхъ люби1телю. Слaва тебЁ, р0гъ г0рдости сломи1вшему: слaва тебЁ, свётъ прaвды всёмъ возсіsвшему. Слaва тебЁ, кр0тости и3 смирeнію всёхъ соб0ю научи1вшему: слaва тебЁ, вс‰ въ твоE познaніе привeдшему. Слaва тебЁ, тS р0ждшіz ўтр0бу твои1мъ рождеств0мъ w3ст7и1вый: слaва тебЁ, t пaстырей чyдо и3 t волхвHвъ дaры пріsвый. Слaва тебЁ, и3 безсловeсныz тебЁ служи1ти научи1вый: слaва тебЁ, всю2 твaрь w3ст7и1вый. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 11
|
Кондaкъ №i.
|
|
Пі́ніє вся́коє побіжда́ється, Твоєму́ є́же нас ра́ди воплоще́нію, досто́йно принести́ хотя́щих: ті́мже і нам удо́біє єсть люби́ти молча́ніє, і́бо а́ще і равночи́сленния песка́ морська́го пі́сні прино́сим Ті, Царю́ Пресвяти́й, нічто́же соверша́єм досто́йно: ті́мже со стра́хом пої́м: Аллилу́я.
|
Пёніе всsкое побэждaетсz, твоемY є4же нaсъ рaди воплощeнію дост0йнw принести2 хотsщихъ: тёмже и3 нaмъ ўд0бэе є4сть люби1ти молчaніе, и4бо ѓще и3 равночи1сленныz пескA морскaгw пёсни прин0симъ ти2, цRю2 прест7hй, ничт0же совершaемъ дост0йнw: тёмже со стрaхомъ поёмъ: Ґллилyіа.
|
Ікос 11
|
Јкосъ №i.
|
|
Світ Тя незаходи́мий, су́щії во тьмі і сі́ні сме́ртній сідя́щії, Спа́се наш, узрі́вше от Ді́ви возсія́вша: просвіти́шася огне́м Твоєго́ Божества́; і Тебі́, прему́дрости і сми́сла Пода́телю поя́ху, сицева́я: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, Сві́те неізрече́нний; сла́ва Тебі́, Со́лнце пра́вди, Твої́м Рождество́м вся просвіти́вий. Сла́ва Тебі́, многосві́тлоє просвіще́ніє возсія́вшему; сла́ва Тебі́, многотеку́щую благода́ті ріку́ нам істочи́вшему. Сла́ва Тебі́, жа́ждущих водо́ю спасе́нія бога́тно напої́вшему; сла́ва Тебі́, лю́б’ящим Тя і́го бла́го і бре́м’я Твоє́ легко́ показа́вшему. Сла́ва Тебі́, от бре́мене гріхо́внаго нас облегчи́вшему; сла́ва Тебі́, нас от рабо́ти вра́жия ізба́вльшему. Сла́ва Тебі́, Твої́м на землі́ явле́нієм вся возвесели́вий; сла́ва Тебі́, утіша́тися нам наде́ждею пакибитія́ дарова́вий. Сла́ва Тебі́, нам жела́ній на́ших край Себе́ яви́вий; сла́ва Тебі́, нас, враго́в су́щих, со Отце́м примири́вий. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Свётъ тS незаходи1мый сyщіи во тмЁ и3 сёни смeртнэй сэдsщіи, сп7се нaшъ, ўзрёвше, t дв7ы возсіsвша, просвэти1шасz nгнeмъ твоегw2 б9ествA: и3 тебЁ, премyдрости и3 смhсла подaтелю, поsху сицевaz: Слaва тебЁ, сн7е б9ій, свёте неизречeнный: слaва тебЁ, с0лнце прaвды, твои1мъ рождеств0мъ вс‰ просвэти1вый. Слaва тебЁ, многосвётлое просвэщeніе возсіsвшему: слaва тебЁ, многотекyщую блгdти рэкY нaмъ и3сточи1вшему. Слaва тебЁ, жaждущихъ вод0ю сп7сeніz богaтнw напои1вшему: слaва тебЁ, лю1бzщимъ тS и4го бlго и3 брeмz твоE легко2 показaвшему. Слaва тебЁ, t брeмене грэх0внагw нaсъ w3блегчи1вшему: слaва тебЁ, нaсъ t раб0ты врaжіz и3збaвльшему. Слaва тебЁ, твои1мъ на земли2 kвлeніемъ вс‰ возвесели1вый: слaва тебЁ, ўтэшaтисz нaмъ надeждею пакибытіS даровaвый. Слaва тебЁ, нaмъ желaній нaшихъ крaй себE kви1вый: слaва тебЁ, нaсъ, врагHвъ сyщихъ, со nц7eмъ примири1вый. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 12
|
Кондaкъ в7i.
|
|
Благода́ть всім пода́ти і долги́ челові́ков разріши́ти прише́дий, Спа́се наш, Твої́м Воплоще́нієм: тім і на́ша долги́ разріши́ і гріхо́в рукописа́ніє раздери́: Твоє́ несказа́нноє Рождество́ сла́в’ящим і непреста́нно пою́щим: Аллилу́я.
|
Блгdть всёмъ подaти и3 долги2 чlвёкwвъ разрэши1ти пришeдый, сп7се нaшъ, твои1мъ воплощeніемъ: тёмъ и3 нaша долги2 разрэши2 и3 грэхHвъ рукописaніе раздери2, твоE несказaнное рождество2 слaвzщимъ и3 непрестaннw пою1щимъ: Ґллилyіа.
|
Ікос 12
|
Јкосъ в7i.
|
|
Пою́ще Твоє́ вочелові́ченіє, хва́лим, благослови́м і покланя́ємся Тебі́, Спа́се наш; і ві́руєм, я́ко Госпо́дь і Бог єси́, спаса́яй всіх, на Тя упова́ющих, і Твоє́, є́же от Ді́ви неізрече́нноє Рождество́ славосло́в’ящих і пою́щих такова́я: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, в ви́шніх со Отце́м і Ду́хом покланя́ємий; сла́ва Тебі́, от всіх колі́н небе́сних і земни́х сла́вимий. Сла́ва Тебі́, сокрове́нноє от ві́ка та́їнство откри́вий; сла́ва Тебі́, Твою́ к нам неізрече́нную любо́в яви́вий. Сла́ва Тебі́, всея́ тва́рі Украси́телю; сла́ва Тебі́, нам всеми́лостивий Спаси́телю. Сла́ва Тебі́, благоче́стно ца́рствующих на землі́ скі́петри утвержда́яй; сла́ва Тебі́, святи́телі благогові́йния і ієре́ї прему́дростію і благолі́пієм украша́яй. Сла́ва Тебі́, Це́ркве основа́ніє і утвержде́ніє; сла́ва Тебі́, всім ві́рним спасе́ніє і украше́ніє. Сла́ва Тебі́, тіле́с на́ших Врачу́ і Ісціле́ніє; сла́ва Тебі́, душ на́ших Украси́телю і Спаси́телю. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
Пою1ще твоE вочlвёченіе, хвaлимъ, бlгослови1мъ и3 покланsемсz тебЁ, сп7се нaшъ, и3 вёруемъ, ћкw гDь и3 бGъ є3си2, сп7сazй всёхъ на тS ўповaющихъ, и3 твоE є4же t дв7ы неизречeнное рождество2 славосл0вzщихъ и3 пою1щихъ таковaz: Слaва тебЁ, сн7е б9ій, въ вhшнихъ со nц7eмъ и3 д¦омъ покланsемый: слaва тебЁ, t всёхъ колёнъ нбcныхъ и3 земнhхъ слaвимый. Слaва тебЁ, сокровeнное t вёка тaинство tкрhвый: слaва тебЁ, твою2 къ нaмъ неизречeнную люб0вь kви1вый. Слaва тебЁ, всеS твaри ўкраси1телю: слaва тебЁ, нaмъ всеми1лостивый сп7си1телю. Слaва тебЁ, бlгочeстнw цaрствующихъ на земли2 ски1петры ўтверждazй: слaва тебЁ, ст7и1тели благоговёйныz и3 їерє́и премyдростію и3 бlголёпіемъ ўкрашazй. Слaва тебЁ, цRкве w3сновaніе и3 ўтверждeніе: слaва тебЁ, всёмъ вёрнымъ сп7сeніе и3 ўкрашeніе. Слaва тебЁ, тэлeсъ нaшихъ врачY и3 и3сцэлeніе: слaва тебЁ, дyшъ нaшихъ ўкраси1телю и3 сп7си1телю. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 13
|
Кондaкъ Gi.
|
|
О Пресла́дкий і Всеще́дрий Ісу́се, Спаси́телю наш, Тво́рче і Влади́ко! Прийми́ ни́ні ма́лоє сіє́ моле́бноє благодаре́ніє і славосло́віє на́ше, я́коже прия́л єси́ от волхво́в поклоне́ніє і да́ри; і сохрани́ нас, Твої́х рабо́в, от вся́кия напа́сти, і гріхо́в проще́ніє да́руй; і ві́чния му́ки ізба́ви ві́рно сла́в’ящих Твоє́, от чи́стия Ді́ви, Рождество́, і вопію́щих Ті: Аллилу́я. Цей кондак читається тричі, а потім ікос 1 і кондак 1.
|
Ѽ, преслaдкій и3 всещeдрый ї}се, спcтелю нaшъ, тв0рче и3 вLко. Пріими2 нhнэ мaлое сіE молeбное бlгодарeніе и3 славосл0віе нaше, ћкоже пріsлъ є3си2 t волхвHвъ поклонeніе и3 дaры, и3 сохрани2 нaсъ, твои1хъ рабHвъ, t вс‰кіz напaсти, и3 грэхHвъ прощeніе дaруй, и3 вёчныz мyки и3збaви вёрнw слaвzщихъ твоE t чcтыz дв7ы, рождество2 и3 вопію1щихъ ти2: Ґллилyіа. Сeй кондaкъ глаг0ли три1жды, посeмъ №-й јкосъ и3 №-й кондaкъ.
|
Ікос 1
|
Јкосъ №
|
|
А́нгел мно́жество собра́ся в Вифлеє́мі ви́діти непости́жноє Рождество́; і, ви́дівше своєго́ Творця́ во я́сліх, я́ко младе́нця́ лежа́ща, удиви́шася! І, стра́хом благогові́юще, Ро́ждшагося і Ро́ждшую боголі́пні почита́ху, пою́ще такова́я: Сла́ва Тебі́, Си́не Бо́жий, пре́жде вік от Отця́ рожде́нний; сла́ва Тебі́, со Отце́м і Ду́хом вся сотвори́вий. Сла́ва Тебі́, спасти́ поги́бшія прише́дий; сла́ва Тебі́, да́же до ра́бія зра́ка снизше́дий. Сла́ва Тебі́, Взиска́телю заблу́ждших; сла́ва Тебі́, Спаси́телю поги́бших. Сла́ва Тебі́, средості́ніє вражди́ разруши́вшу; сла́ва Тебі́, рай, преслуша́нієм затворе́нний, па́ки отве́рзшу. Сла́ва Тебі́, род челові́чеський неізрече́нно возлюби́вшу; сла́ва Тебі́, на землі́ верте́п Не́бо яви́вшу. Сла́ва Тебі́, ро́ждшую Тя Ді́ву, Престо́л херуви́мський, показа́вшу. Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
ЃгGлъ мн0жество собрaсz въ виfлеeмэ ви1дэти непости1жное рождество2: и3, ви1дэвше своегw2 творцA, во ћслэхъ ћкw младeнца лежaща, ўдиви1шасz, и3, стрaхомъ бlгоговёюще, р0ждшагосz и3 р0ждшую бGолёпнэ почитaху, пою1ще таковaz: Слaва тебЁ, сн7е б9ій, прeжде вёкъ t nц7A рождeнный: слaва тебЁ, со nц7eмъ и3 д¦омъ вс‰ сотвори1вый. Слaва тебЁ, сп7сти2 поги1бшіz пришeдый: слaва тебЁ, дaже до рaбіz зрaка снизшeдый. Слaва тебЁ, взыскaтелю заблyждшихъ: слaва тебЁ, сп7си1телю поги1бшихъ. Слaва тебЁ, средостёніе вражды2 разруши1вшу: слaва тебЁ, рaй, преслушaніемъ затворeнный, пaки tвeрзшу. Слaва тебЁ, р0дъ чlвёческій неизречeннw возлюби1вшу: слaва тебЁ, на земли2 вертeпъ нб7о kви1вшу. Слaва тебЁ, р0ждшую тS дв7у, пrт0лъ херувjмскій показaвшу. Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Кондак 1
|
Кондaкъ №
|
|
Ізбра́вий от всіх родо́в Пречи́стійшую А́нгел Ді́ву і от нея́ роди́вийся пло́тію, Христе́ Бо́же наш; благода́рственная прино́сим Ті, раби́ Твої́, Влади́ко. Ти же, я́ко імі́яй милосе́рдіє неізрече́нноє, от вся́ких нас бід свободи́, зову́щих: Ісу́се, Си́не Бо́жий, воплоти́вийся нас ра́ди, сла́ва Тебі́.
|
И#збрaвый t всёхъ родHвъ пречcтэйшую ѓгGлъ дв7у и3 t неS роди1выйсz пл0тію, хrтE б9е нaшъ, бlгодaрственнаz прин0симъ ти2 раби2 твои2, вLко. Тh же, ћкw и3мёzй млcрдіе неизречeнное, t всsкихъ нaсъ бёдъ свободи2, зовyщихъ: Ї}се, сн7е б9ій, воплоти1выйсz нaсъ рaди, слaва тебЁ.
|
Молитва
|
Мlтва.
|
|
Пребезнача́льноє Нача́ло, Бо́же Святи́й і Ві́чний і всея́ тва́рі Соді́телю! Ки́їми словеси́ возблагодари́м і ки́їми пі́сньми возвели́чим Твоє́ нас ра́ди, челові́к, неізрече́нноє снизхожде́ніє, во́лею Божества́ Своєго́ не отсту́пльше, і недр О́тчих не разлуча́яся, Бог сий, я́ко челові́к, в верте́пі безслове́снім ни́ні положи́лся єси́, Христе́ Бо́же наш! Кто іспові́сть неізглаго́ланнаго сего́ та́їнства вели́чіє і пресла́внаго сбитія́ та́їнство: Син Бо́жий – Син Ді́ви явля́ється, да свободи́ть мир от кля́тви зако́нния, і сини́ гріха́ і беззако́нія – ча́дами Бо́жиїми, наслі́дниками ві́чних благ соді́лаєть, Себе́ же, я́ко же́ртву непоро́чную і всесвяту́ю, в зало́г спасе́нія па́дшаго челові́ка да принесе́ть. Ісу́се Сладча́йший, Влади́ко Всеми́лостивий! Твої́м Пребоже́ственним снизхожде́нієм юдо́ль земна́я в храм Боже́ственния Сла́ви Твоєя́ освяти́ся, і всі, живу́щії на ней, небе́сним весе́лієм іспо́лнишася. Сподо́би у́бо і нас в день пресла́внаго Рождества́ Твоєго́ чи́стим се́рдцем і отве́рстою душе́ю іспові́дати Тя, і́стиннаго А́гнця Бо́жия, услажда́ющаго і укріпля́ющаго нас наде́ждою гряду́щих благ в неме́ркнущім Сві́ті Трисія́тельнаго Божества́, І́мже вся живе́ть і дви́жеться, І́мже обновле́ніє на́шего первообра́знаго битія́ да усоверши́ться. Єй, Го́споди, вся́каго благодія́нія бога́тий Да́телю і Пода́телю Благи́й, за є́же та́ко возлюби́л єси́ мир, я́ко вся ско́рбі і болі́зні на́ша на Себе́ понести́ ізво́лил єси́, не оста́ви нас, до́ндеже суєта́ земна́я скорбми́ і напа́стьми не ізсуши́ла душі́ на́ша, і не поги́бе путь спасе́нія под нога́ма на́шима, да не посмію́ться о нас вразі́ на́ші, но да́руй нам в сві́ті Твоєго́ Боже́ственнаго Открове́нія позна́ти путь ми́ра, добра́ і і́стини, і воззови́ ненаси́тною жа́ждою по Тебі́, Спаси́телі на́шем, во є́же твори́ти во́лю Твою́ преблагу́ю во стра́сі Твоє́м, і в похвалу́ неізрече́нному снизхожде́нію Твоєму́, я́ко кади́ло благово́нноє, приноси́ти Тебі́ житіє́ нескве́рноє і любо́в нелицемі́рную, да в ді́ліх на́ших і во упова́нії ві́ри на́шея непреста́нно соверша́ється во́ля Твоя́ свята́я, і во ві́ки не умо́лкнеть под небесе́м сла́ва Твоя́, сла́ва, я́ко Єдиноро́днаго от Отця́, іспо́лнь благода́ті і і́стини. Я́ко о Тебі́, ни́ні пло́тію от Безневі́стния і Пречи́стия Ді́ви Марі́ї Ро́ждшемся, вся колі́на небе́сная і земна́я, ра́дости ісполня́ющеся, велегла́сно іспові́дують: с на́ми Бог, Єму́же честь і поклоне́ніє подоба́єть – Отцю́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, во ві́ки віко́в. Амі́нь.
|
Пребезначaльное начaло, б9е ст7hй и3 вёчный, и3 всеS твaри содётелю! Кjими словесы2 возбlгодари1мъ и3 кjими пёсньми возвели1чимъ твоE нaсъ рaди чlвёкъ неизречeнное снизхождeніе; в0лею б9ествA своегw2 не tстyпльше, и3 нeдръ џч7ихъ не разлучazсz, бGъ сhй, ћкw чlвёкъ, въ вертeпэ безсловeснэмъ нhнэ положи1лсz є3си2, хrтE б9е нaшъ. Кто2 и3сповёсть неизглаг0ланнагw сегw2 тaинства вели1чіе и3 преслaвнагw сбытіS тaинство; сн7ъ б9ій, сн7ъ дв7ы kвлsетсz, да свободи1тъ мjръ t клsтвы зак0нныz, и3 сhны грэхA и3 беззак0ніz чaдами б9іими, наслёдниками вёчныхъ бlгъ содёлаетъ, себe же, ћкw жeртву непор0чную и3 всест7yю, въ зал0гъ сп7сeніz пaдшагw чlвёка да принесeтъ. Ї}се сладчaйшій, вLко всеми1лостивый. Твои1мъ пребжcтвеннымъ снизхождeніемъ ю3д0ль земнaz въ хрaмъ бжcтвенныz слaвы твоеS w3ст7и1сz, и3 вси2 живyщіи на нeй нбcнымъ весeліемъ и3сп0лнишасz. Спод0би ќбw и3 нaсъ въ дeнь преслaвнагw рождествA твоегw2 чcтымъ сeрдцемъ и3 tвeрстою душeю и3сповёдати тS и4стиннагw ѓгнца б9іz, ўслаждaющагw и3 ўкрэплsющагw нaсъ надeждою грzдyщихъ бlгъ въ немeркнущемъ свётэ трисіsтельнагw б9ествA, и4мже вс‰ живeтъ и3 дви1жетсz, и4мже w3бновлeніе нaшегw первоѻбрaзнагw бытіS да ўсоверши1тсz. Е$й, гDи, всsкагw бlгодэsніz богaтый дaтелю, и3 подaтелю бlгjй, за є4же тaкw возлюби1лъ є3си2 мjръ, ћкw вс‰ ск0рби и3 болёзни нaша на себЁ понести2 и3зв0лилъ є3си2, не w3стaви нaсъ, д0ндеже суетA земнaz скорбьми2 и3 напaстьми не и3зсуши1ла души2 нaша, и3 не поги1бе пyть сп7сeніz под8 ногaма нaшима, да не посмэю1тсz w3 нaсъ врази2 нaши, но дaруй нaмъ въ свётэ твоегw2 бжcтвеннагw tкровeніz познaти пyть мjра, добрA и3 и4стины, и3 воззови2 ненасhтною жaждою по тебЁ, сп7си1телэ нaшемъ, во є4же твори1ти в0лю твою2 пребlгyю во стрaсэ твоeмъ, и3 въ похвалY неизречeнному снизхождeнію твоемY, ћкw кади1ло бlгов0нное, приноси1ти тебЁ житіE несквeрное и3 люб0вь нелицемёрную, да въ дёлэхъ нaшихъ и3 во ўповaніи вёры нaшеz непрестaннw совершaетсz в0лz твоS ст7az, и3 во вёки не ўм0лкнетъ под8 нб7сeмъ слaва твоS: слaва, ћкw є3динор0днагw t nц7A, и3сп0лнь блгdти и3 и4стины. Ћкw w3 тебЁ, нhнэ пл0тію t безневёстныz и3 пречcтыz дв7ы мRjи р0ждшемсz, вс‰ колёна нбcнаz и3 земнaz, рaдости и3сполнsющесz, велеглaснw и3сповёдуютъ: съ нaми бGъ, є3мyже чeсть и3 поклонeніе подобaетъ nц7Y и3 сн7у, и3 ст70му д¦у, во вёки вэкHвъ. Ґми1нь.
|
