|
Мана́ссію от уз і го́ркаго заточе́нія, моли́тв ра́ди свободи́вий, Всеще́дрий Бо́же, і раби́ Твоя́ [або: раба́ Твоєго́] на́ми ни́ні моля́щияся [або: моля́щагося], от уз і заточе́нія свободи́, і от вся́каго зла́го обстоя́нія ізба́ви, я́ко Єди́н Человіколю́бець.
|
Манассjю t ќзъ и3 г0рькагw заточeніz, мlтвъ рaди свободи1вый всещeдрый б9е, и3 рабы2 тво‰ [и3ли2: рабA твоего2] нaми нhнэ молsщыzсz [и3ли2: молsщагосz], t ќзъ и3 заточeніz свободи2, и3 t всsкагw ѕлaгw њбстоsніz и3збaви, ћкw є3ди1нъ чlвэколю1бецъ.
|
|
Я́ко милосе́рдія Істо́чник і бла́гости Пучи́на, Христе́ Бо́же, не пре́зри в ско́рбіх і біда́х Тебе́ ві́рою призива́ющих, но я́ко Щедр поми́луй, і от уз ско́ро свободи́, да поє́м Ті: аллилу́я.
|
Ћкw млcрдіz и3ст0чникъ, и3 бlгости пучи1на, хrтE б9е, не прeзри въ ск0рбэхъ и3 бэдaхъ тебE вёрою призывaющихъ, но ћкw щeдръ поми1луй, и3 t ќзъ ск0рw свободи2, да поeмъ ти2: ґллилyіа.
|
|
Го́споди Ісу́се Христе́, Бо́же наш, Свята́го апо́стола Твоєго́ Петра́ от уз і темни́ці без вся́каго вре́да свободи́вий, прийми́, смире́нно мо́лим Ті ся, же́ртву сію́ ми́лостивно во оста́вленіє гріхо́в рабо́в Твої́х [або: раба́ Твоєго́] [ім'я] в темни́цю всажде́нних, [або: всажде́ннаго] і моли́твами того́, я́ко Человіколю́бець, всеси́льною Твоє́ю десни́цею от вся́каго зла́го обстоя́нія ізба́ви і на свобо́ду ізведи́.
|
ГDи ї}се хrтE б9е нaшъ, с™aго ґп0стола твоего2 петрA t ќзъ и3 темни1цы бeзъ всsкагw врeда свободи1вый, пріими2, смирeннw м0лимъ ти сz, жeртву сію2 млcтивнw во њстaвленіе грэхHвъ рабHвъ твои1хъ [и3ли2: рабA твоегw2] [и4м>къ] въ темни1цу всаждeнныхъ, [и3ли2: всаждeннагw] и3 мlтвами тогw2, ћкw чlвэколю1бецъ всеси1льною твоeю десни1цею t всsкагw ѕлaгw њбстоsніz и3збaви и3 на своб0ду и3зведи2.
|
|
Я́ко плі́нних свободи́тель і ни́щих защи́титель, немощству́ющих вpач, правосла́вних побо́рниче, побідоно́сче великому́чениче Гео́pгіє, моли́ Хpиста́ Бо́га спасти́ся душа́м на́шим.
|
Ћкw плённыхъ свободи1тель и3 ни1щихъ защи1титель, немощствyющихъ врaчь, правослaвныхъ поб0рниче, побэдон0сче великом§ниче геHргіе, моли2 хrтA бGа сп7сти1сz душaмъ нaшымъ.
|
|
Влади́ко, Го́споди Бо́же наш, всім челові́ком хотя́й спасти́ся і в позна́ніє і́стини прийти́! Не отврати́ лиця́ Твоєго́ от припа́дающих к Тебі́ в ско́рбі і печа́лі, но ми́лостивно усли́ши вопль рабо́в Твої́х, пла́чущих о бли́жніх [або: о ча́дах, або: о сро́дниціх] свої́х, без ві́сти су́щих, і благода́тію ороси́ сердця́ моля́щихся, утіше́ніє і ободре́ніє їм да́рующе. Да бу́деть во́ля Твоя́, Бо́же, блага́я і всесоверше́нная. А́ще жи́ви без ві́сти су́щії раби́ Твої́, я́ко си́на, і́же ізги́бл бі і обрі́теся, я́ко заблу́ждшеє овча́, обріти́ їх, і к бли́жнім возврати́, ра́дость ча́ємую срі́тенія да́рующе. А́ще же сії́ тече́ніє земно́є соверши́ша, в селе́ніїх пра́ведних ві́чния ду́ші їх учини́, нас же научи́ смире́нно прийма́ти сіє́ промишле́ніє о них, скорб'я́щия уті́ши і ра́дость с Небесе́ їм низпосли́. Твоє́ бо єсть є́же ми́ловати і спаса́ти ни, Бо́же наш, і Тебі́ сла́ву возсила́єм, Отцю́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, ни́ні, і при́сно, і во ві́ки віко́в. Амі́нь.
|
ВLко, гDи б9е нaшъ, всBмъ человёкwмъ хотsй сп7сти1сz и3 въ познaніе и4стины пріити2! Не tврати2 лицA твоегw2 t припaдающихъ къ тебЁ въ ск0рби и3 печaли, но млcтивнw ўслhши в0пль рабHвъ твои1хъ, плaчущихъ њ бли1жнихъ [и3ли: њ чaдахъ, и3ли: њ ср0дницэхъ] свои1хъ, без8 вёсти сyщихъ, и3 бlгодaтію њроси2 сердцA молsщихсz, ўтэшeніе и3 њбодрeніе и5мъ дaрующе. Да бyдетъ в0лz твоS, б9е, бlгaz и3 всесовершeннаz. Ѓще жи1ви без8 вёсти сyщіи раби2 твои2, ћкw сhна, и4же и3зги1блъ бЁ и3 њбрётесz, ћкw заблyждшее nвчA, њбрэти2 и5хъ, и3 къ бли6жнимъ возврати2, рaдость чaемую срётеніz дaрующе. Ѓще же сіи2 течeніе земн0е соверши1ша, въ селeніихъ првdныхъ вBчныz дyши и4хъ ўчини2, нaсъ же научи2 смирeннw пріимaти сіE промышлeніе њ ни1хъ, скорбsщыz ўтёши и3 рaдость съ нб7сE и5мъ низпосли2. Твоe бо є4сть є4же ми1ловати и3 сп7сaти ны2, б9е нaшъ, и3 тебЁ слaву возсылaемъ, nц7Y, и3 сн7у, и3 с™0му д¦у, нhнэ и3 при1снw, и3 во вёки вэкHвъ. Ґми1нь.
|
