Кафизма 10
Псалом 70
Дави́ду псало́м, сино́в Іонада́вових і пе́рвих плі́ншихся, не надпи́сан у євре́й, 70.1На Тя, Го́споди, упова́х, да не постижу́ся во вік.2Пра́вдою Твоє́ю ізба́ви м'я і ізми́ м'я; приклони́ ко мні у́хо Твоє́ і спаси́ м'я.3Бу́ди мі в Бо́га Защи́тителя і в мі́сто крі́пко спасти́ м'я, я́ко утвержде́ніє моє́ і прибі́жище моє́ єси́ Ти.4Бо́же мой, ізба́ви м'я із руки́ грі́шнаго, із руки́ законопресту́пнаго і оби́дящаго.5Я́ко Ти єси́ терпі́ніє моє́, Го́споди, Го́споди, упова́ніє моє́ от ю́ности моєя́.6В Тебі́ утверди́хся от утро́би, от чре́ва ма́тере моєя́ Ти єси́ мой покрови́тель, о Тебі́ пі́ніє моє́ ви́ну.7Я́ко чу́до бих мно́гим, і Ти помо́щник мой крі́пок.8Да іспо́лняться уста́ моя́ хвале́нія, я́ко да воспою́ сла́ву Твою́, весь день великолі́піє Твоє́.9Не отве́ржи мене́ во вре́м'я ста́рости, внегда́ оскудіва́ти крі́пості моє́й, не оста́ви мене́.10Я́ко рі́ша вразі́ мої́ мні, і стрегу́щії ду́шу мою́ совіща́ша вку́пі,11глаго́люще: Бог оста́вил єсть єго́, пожені́те і імі́те єго́, я́ко ність ізбавля́яй.12Бо́же мой, не удали́ся от мене́; Бо́же мой, в по́мощ мою́ воньми́.13Да постидя́ться і ізче́знуть оклевета́ющії ду́шу мою́, да облеку́ться в студ і срам і́щущії зла́я мні.14Аз же всегда́ возупова́ю на Тя, і приложу́ на вся́ку похвалу́ Твою́.15Уста́ моя́ возвістя́ть пра́вду Твою́, весь день — спасе́ніє Твоє́, я́ко не позна́х кни́жная.16Вни́ду в си́лі Госпо́дні; Го́споди, пом'яну́ пра́вду Тебе́ єди́наго.17Бо́же мой, ї́мже научи́л м'я єси́ от ю́ности моєя́, і дони́ні возвіщу́ чудеса́ Твоя́.18І да́же до ста́рости і престарі́нія, Бо́же мой, не оста́ви мене́, до́ндеже возвіщу́ ми́шцю Твою́ ро́ду всему́ гряду́щему,19си́лу Твою́ і пра́вду Твою́, Бо́же, да́же до ви́шніх, я́же сотвори́л мі єси́ вели́чія; Бо́же, кто подо́бен Тебі́?20Єли́ки яви́л мі єси́ ско́рбі мно́гі і зли? І обра́щся оживотвори́л м'я єси́ і от бездн землі́ возве́л м'я єси́.21Умно́жил єси́ на мні вели́чествіє Твоє́, і обра́щся уті́шил м'я єси́, і от бездн землі́ па́ки возве́л м'я єси́.22І́бо аз іспові́мся Тебі́ в лю́дех, Го́споди, в сосу́діх псало́мських і́стину Твою́, Бо́же. Воспою́ Тебі́ в гу́слех, Святи́й Ізра́їлев.23Возра́дуєтіся устні́ мої́, єгда́ воспою́ Тебі́, і душа́ моя́, ю́же єси́ ізба́вил.24Єще́ же і язи́к мой весь день поучи́ться пра́вді Твоє́й, єгда́ постидя́ться і посра́м'яться і́щущий зла́я мні.
Псалом 71
О Соломо́ні, псало́м Дави́ду, 71.1Бо́же, суд Твой царе́ві даждь, і пра́вду Твою́ си́ну царе́ву;2суди́ти лю́дем Твої́м в пра́вді і ни́щим Твої́м в суді́.3Да воспри́ймуть го́ри мир лю́дем і хо́лми пра́вду.4Су́дить ни́щим людськи́м, і спасе́ть си́ни убо́гих, і смири́ть клеветника́.5І пребу́деть с со́лнцем, і пре́жде луни́ ро́да родо́в.6Сни́деть, я́ко дождь на руно́, і я́ко ка́пля ка́плющая на зе́млю.7Возсія́єть во днех єго́ пра́вда і мно́жество ми́ра, до́ндеже оти́меться луна́.8І облада́єть от мо́ря до мо́ря, і от рік до коне́ць вселе́нния.9Пред ним припаду́ть ефіо́пляне, і вразі́ єго́ персть поли́жуть.10Ца́ріє Фарсі́йстії і о́строві да́ри принесу́ть, ца́ріє Ара́встії і Сава́ да́ри приведу́ть;11і покло́няться єму́ всі ца́ріє зе́мстії, всі язи́ци порабо́тають єму́.12Я́ко ізба́ви ни́ща от си́льна, і убо́га, єму́же не бі помо́щника.13Пощади́ть ни́ща і убо́га, і ду́ші убо́гих спасе́ть;14от ли́хви і от непра́вди ізба́вить ду́ші їх, і че́стно і́м'я єго́ пред ни́ми.15І жив бу́деть, і да́сться єму́ от зла́та араві́йська; і помо́ляться о нем ви́ну, весь день благослов'я́ть єго́.16Бу́деть утвержде́ніє на землі́ на версі́х гор; превознесе́ться па́че Лива́на плод єго́, і процвіту́ть от гра́да, я́ко трава́ земна́я.17Бу́деть і́м'я єго́ благослове́но во ві́ки, пре́жде со́лнця пребива́єть і́м'я єго́; і благослов'я́ться в нем вся колі́на земна́я, всі язи́ци ублажа́ть єго́.18Благослове́н Госпо́дь, Бог Ізра́їлев, творя́й чудеса́ єди́н,19і благослове́нно і́м'я сла́ви Єго́ во вік і в вік ві́ка; і іспо́лниться сла́ви Єго́ вся земля́. Бу́ди, бу́ди.Сла́ва:
Псалом 72
Оконча́шася пі́сні Дави́да, си́на Ієссе́йова. Псало́м Аса́фу, 72.1Коль благ Бог Ізра́їлев пра́вим се́рдцем.2Мої́ же вма́лі не подвижа́стіся но́зі; вма́лі не пролія́шася стопи́ моя́;3я́ко возревнова́х на беззако́нния, мир грі́шников зря;4я́ко ність восклоне́нія в сме́рті їх і утвержде́нія в ра́ні їх;5в труді́х челові́чеських не суть, і с челові́ки не при́ймуть ран.6Сего́ ра́ди удержа́ я горди́ня їх до конця́; оді́яшася непра́вдою і нече́стієм свої́м.7Ізи́деть, я́ко із ту́ка, непра́вда їх; прейдо́ша в любо́в се́рдця.8Поми́слиша і глаго́лаша в лука́встві, непра́вду в висоту́ глаго́лаша;9положи́ша на небесі́ уста́ своя́, і язи́к їх пре́йде по землі́.10Сего́ ра́ди обратя́ться лю́діє мої́ сі́мо, і дні́є іспо́лнені обря́щуться в них.11І рі́ша: ка́ко уві́ді Бог? І а́ще єсть ра́зум в ви́шнім?12Се, сі́ї грі́шници і гобзу́ющії в вік удержа́ша бога́тство.13І ріх: єда́* всу́є оправди́х се́рдце моє́ і уми́х в непови́нних ру́ці мої́,14і бих я́звен весь день, і обличе́ніє моє́ на у́треніх?15А́ще глаго́лах, пові́м та́ко: се, ро́ду сино́в Твої́х, єму́же обіща́хся*;16і непщева́х разумі́ти; сіє́ труд єсть пре́до мно́ю,17до́ндеже вни́ду во святи́ло Бо́жиє і разумі́ю в послі́дняя їх.18Оба́че за льще́нія їх положи́л єси́ їм зла́я, низложи́л єси́ я, внегда́ разгорди́шася.19Ка́ко би́ша в запусті́ніє? Внеза́пу ізчезо́ша, погибо́ша за беззако́ніє своє́.20Я́ко со́ніє востаю́щаго, Го́споди, во гра́ді Твоє́м о́браз їх уничижи́ши.21Я́ко разжже́ся се́рдце моє́, і утро́би моя́ ізміни́шася;22і аз унічиже́н, і не разумі́х, ско́тен бих у Тебе́.23І аз ви́ну с Тобо́ю; удержа́л єси́ ру́ку десну́ю мою́,24і сові́том Твої́м наста́вил м'я єси́, і со сла́вою прия́л м'я єси́.25Что бо мі єсть на небесі́? І от Тебе́ что восхоті́х на землі́?26Ізчезе́ се́рдце моє́ і плоть моя́, Бо́же се́рдця моєго́, і часть моя́, Бо́же, во вік.27Я́ко се, удаля́ющії себе́ от Тебе́ поги́бнуть; потреби́л єси́ вся́каго любоді́ющаго от Тебе́.28Мні же приліпля́тися Бо́гові бла́го єсть, полага́ти на Го́спода упова́ніє моє́, возвісти́ти мі вся хвали́ Твоя́, во враті́х дще́ре Сіо́ні.
Псалом 73
Ра́зума Аса́фу, 73.1Вску́ю, Бо́же, отри́нул єси́ до конця́? Разгні́вася я́рость Твоя́ на о́вці па́житі Твоєя́?2Пом'яни́ сонм Твой, єго́же стяжа́л єси́ іспе́рва, ізба́вил єси́ жезло́м достоя́нія Твоєго́, гора́ Сіо́н сія́*, в не́йже всели́лся єси́.3Воздви́гни ру́ці Твої́ на горди́ні їх в коне́ць, єли́ка лука́внова враг во святі́м Твоє́м.4І восхвали́шася ненави́дящії Тя посреді́ пра́здника Твоєго́; положи́ша зна́менія своя́ зна́менія, і не позна́ша,5я́ко во ісхо́ді преви́ше; я́ко в дубра́ві дре́в'яні сіки́рами разсіко́ша6две́рі єго́ вку́пі, сі́чивом і оско́рдом разруши́ша ї.7Возжго́ша огне́м святи́ло Твоє́; на землі́ оскверни́ша жили́ще і́мене Твоєго́.8Рі́ша в се́рдці своє́м ю́жики їх вку́пі: прийді́те, і отста́вим вся пра́здники Бо́жия от землі́.9Зна́мєнія їх* не ви́діхом; ність ктому́ проро́ка, і нас не позна́єть ктому́.10Доко́лі, Бо́же, поно́сить враг? Раздражи́ть проти́вний і́м'я Твоє́ до конця́?11Вску́ю отвраща́єши ру́ку Твою́ і десни́цю Твою́ от среди́ ні́дра Твоєго́ в коне́ць?12Бог же, Цар наш, пре́жде ві́ка соді́ла спасе́ніє посреді́ землі́.13Ти утверди́л єси́ си́лою Твоє́ю мо́ре; Ти стерл єси́ глави́ зміє́в в воді́;14Ти сокруши́л єси́ главу́ змі́єву, дал єси́ того́ бра́шно лю́дем ефіо́пським.15Ти расто́ргл єси́ істо́чники і пото́ки; Ти ізсуши́л єси́ рі́ки Іфа́мськия.16Твой єсть день, і Твоя́ єсть нощ; Ти соверши́л єси́ зарю́ і со́лнце.17Ти сотвори́л єси́ вся преді́ли землі́; жа́тву і ве́сну Ти созда́л єси́ я.18Пом'яни́ сія́; враг поноси́ Го́сподеві, і лю́діє безу́мнії раздражи́ша і́м'я Твоє́.19Не преда́ждь звіре́м ду́шу іспові́дающуюся Тебі́; душ убо́гих Твої́х не забу́ди до конця́.20При́зри на заві́т Твой; я́ко іспо́лнишася помраче́ннії землі́ домо́в беззако́ній.21Да не возврати́ться смире́нний посра́млен; нищ і убо́г восхвали́та і́м'я Твоє́.22Воста́ни, Бо́же, суди́ прю Твою́; пом'яни́ поноше́ніє Твоє́, є́же от безу́мнаго весь день.23Не забу́ди гла́са моли́твенник Твої́х; горди́ня ненави́дящих Тя взи́де ви́ну*.Сла́ва:
Псалом 74
1В коне́ць, да не растли́ши, псало́м пі́сні Аса́фу, 74.2Іспові́мися Тебі́, Бо́же, іспові́мися Тебі́ і призове́м і́м'я Твоє́; пові́м вся чудеса́ Твоя́.3Єгда́ прийму́ вре́м'я, аз правоти́ возсужду́.4Раста́яся земля́ і всі живу́щії на ней, аз утверди́х столпи́ єя́.5Ріх беззако́ннующим: не беззако́ннуйте! І согріша́ющим: не возносі́те ро́га.6Не воздвиза́йте на висоту́ ро́га ва́шего і не глаго́літе на Бо́га непра́вду;7я́ко ніже́ от ісхо́д, ніже́ і за́пад, ніже́ от пусти́х гор.8Я́ко Бог Судія́ єсть; cего́ смиря́єть, і cего́ возно́сить.9Я́ко ча́ша в руці́ Госпо́дні, вина́ нерастворе́на іспо́лнь растворе́нія, і уклони́ от сея́ в сію́; оба́че дро́ждіє Єго́ не істощи́ся, іспію́ть всі грі́шнії землі́.10Аз же возра́дуюся в вік, воспою́ Бо́гу Іа́ковлю;11і вся ро́ги грі́шних сломлю́, і вознесе́ться рог пра́веднаго.
Псалом 75
1В коне́ць, в пі́снех, псало́м Аса́фу, піснь ко ассирі́анину, 75.2Ві́дом во Іуде́ї Бог; во Ізра́їлі ве́ліє і́м'я Єго́.3І бисть в ми́рі мі́сто Єго́, і жили́ще Єго́ в Сіо́ні.4Та́мо сокруши́ крі́пості луко́в, ору́жіє і меч і брань.5Просвіща́єши Ти ди́вно от гор ві́чних.6См'ято́шася всі неразу́мнії се́рдцем; усну́ша сном свої́м, і нічто́же обріто́ша всі му́жіє бога́тства в рука́х свої́х.7От запреще́нія Твоєго́, Бо́же Іа́ковль, воздрема́ша всі́дшії на ко́ні.8Ти стра́шен єси́, і кто противоста́неть Тебі́? Отто́лі гнів Твой.9С небесе́ сли́шан сотвори́л єси́ суд; земля́ убоя́ся і умолча́,10внегда́ воста́ти на суд Бо́гу, спасти́ вся кро́ткия землі́.11Я́ко помишле́ніє челові́чеськоє іспові́сться Тебі́, і оста́нок помишле́нія пра́зднуєть Ті.12Помолі́теся і воздаді́те Го́сподеві Бо́гу на́шему; всі, і́же о́крест Єго́, принесу́ть да́ри13Стра́шному і от'ємлющему ду́хи князе́й, стра́шному па́че царе́й земни́х.
Псалом 76
1В коне́ць, о Ідіфу́мі, псало́м Аса́фу, 76.2Гла́сом мої́м ко Го́споду воззва́х, гла́сом мої́м к Бо́гу, і внят мі.3В день ско́рби моєя́ Бо́га взиска́х рука́ма мої́ма, но́щію пред Ним, і не прельще́н бих; отве́ржеся уті́шитися душа́ моя́.4Пом'яну́х Бо́га і возвесели́хся, поглумля́хся*, і малоду́шствоваше дух мой.5Предвари́сті стражби́ о́чі мої́; см'ято́хся і не глаго́лах.6Поми́слих дні пе́рвия, і лі́та ві́чная пом'яну́х, і поуча́хся;7но́щію се́рдцем мої́м глумля́хся, і тужа́ше* дух мой;8єда́ во ві́ки отри́неть Госпо́дь і не приложи́ть благоволи́ти па́ки?9іли́ до конця́ ми́лость Свою́ отсіче́ть, сконча́ глаго́л от ро́да в род?10єда́ забу́деть уще́дрити Бог? Іли́ удержи́ть во гні́ві Своє́м щедро́ти Своя́?11І ріх: ни́ні нача́х, сія́ ізмі́на десни́ці Ви́шняго.12Пом'яну́х діла́ Госпо́дня; я́ко пом'яну́ от нача́ла чудеса́ Твоя́,13і поучу́ся во всіх ді́ліх Твої́х, і в начина́ніїх Твої́х поглумлю́ся*.14Бо́же, во святі́м путь Твой; кто Бог ве́лій, я́ко Бог наш?15Ти єси́ Бог творя́й чудеса́; сказа́л єси́ в лю́дех си́лу Твою́,16ізба́вил єси́ ми́шцею Твоє́ю лю́ди Твоя́, си́ни Іа́ковлі і Іо́сифови.17Ви́діша Тя во́ди, Бо́же, ви́діша Тя во́ди і убоя́шася; см'ято́шася бе́здни.18Мно́жество шу́ма вод; глас да́ша о́блаці, і́бо стрі́ли Твоя́ прехо́дять.19Глас гро́ма Твоєго́ в колесі́, освіти́ша мо́лнія Твоя́ вселе́нную; подви́жеся і тре́петна бисть земля́.20В мо́рі путіє́ Твої́, і стезі́ Твоя́ в вода́х мно́гих, і сліди́ Твої́ не позна́ються.21Наста́вил єси́, я́ко о́вці, лю́ди Твоя́ руко́ю Моїсе́йовою і Ааро́нею.Сла́ва:
Після 10-ї кафизми, Трисвято́є. І по О́тче наш: тропарі, глас 6:
Стра́шнаго дне прише́ствія Твоєго́ ужаса́юся, Христе́, і неуми́тнаго суди́лища боя́ся, Го́споди, ужаса́юся і трепе́щу, я́ко іми́й мно́жество согріше́ній; но пре́жде конця́ я́ко ми́лостив Бог обрати́ і спаси́ м'я, Спа́се мой Многоми́лостиве.
Сла́ва: Єгда́ престо́ли на суд поста́в'яться, Го́споди, і суди́лищу Твоєму́ предста́нуть челові́ци, не предпочте́ться цар во́їна, не преіму́ществить влади́ка раба́; ки́йждо бо от свої́х діл іли́ просла́виться, іли́ постиди́ться.
І ни́ні: Вели́ких дарова́ній, Чи́стая Ді́во Богома́ти, Ти сподо́билася єси́, я́ко родила́ єси́ пло́тію Єди́наго от Тро́йці, Христа́ Жизнода́вця, во спасе́ніє душ на́ших.
Го́споди поми́луй, 40 разів. І молитва:
Го́споди Бо́же наш, в ми́лості бога́тий і в щедро́тах непостижи́мий, єди́не по єстеству́ безгрі́шен, і нас ра́ди кромі́ гріха́ бив челові́к, усли́ши в час сей болі́зненноє моє́ сіє́ моле́ніє, я́ко нищ і убо́г єсьм от діл благи́х, і се́рдце моє́ см'яте́ся внутр мене́. Ти бо ві́си, Ви́шній Царю́, Го́споди небесе́ і землі́, я́ко всю мою́ ю́ность во грісі́х іжди́х; і в слід похоте́й пло́ті моєя́ ходи́в, весь сміх де́моном бих, весь дия́волу послі́довах ви́ну, в тимі́нії сласте́й валя́яйся. Омрачи́вся бо помишле́нієм от младе́нства да́же і до ни́ні, нікогда́же восхоті́х сотвори́ти во́лю Твою́ святу́ю; но весь от наві́тующих м'я страсте́й пліни́вся, сміх і поруга́ніє де́моном бих, ніка́коже во умі́ помишля́яй, я́ко нестерпи́мий гнів є́же на грі́шники преще́нія Твоєго́, і лежа́щую геє́нну о́гненную. Я́коже отсю́ду во отча́яніє впади́й і ніка́коже в чу́встві обраще́нія бив, пуст і наг є́же от Твоєя́ дру́жби бих. Кий бо вид гріха́ не соді́лах? Ко́є ді́ло де́монськоє не соді́ях? Ко́є дія́ніє сту́дноє і блу́дноє не с преіму́ществом і тща́нієм соверши́х? Ум воспомина́ньми плотськи́ми оскверни́х, ті́ло сміше́ньми окаля́х, дух сосложе́нієм оскверни́х; всяк уд окая́нния моєя́ пло́ті служи́ти і рабо́тати гріхо́м возлюби́х. І кто про́чеє не возрида́єть м'я, окая́ннаго? Кто не воспла́четь м'я, осужде́ннаго? Аз бо єди́н, Влади́ко, я́рость Твою́ прогні́вах; аз єди́н гнів Твой на м'я разжего́х; аз єди́н лука́воє пред Тобо́ю сотвори́х, превозше́д і препобіди́в вся от ві́ка грі́шники, несравне́нно погріши́вий і непроще́нно. Но поне́же многоми́лостивий і благоутро́бний єси́, Человіколю́бче, і ожида́єши челові́чеськаго обраще́нія; се і аз вверга́ю себе́ пред стра́шноє і нестерпи́моє Твоє́ суди́ще, і я́коже Пречи́стим Твої́м нога́м каса́яйся, із глубини́ душі́ взива́ю Ті: очи́сти, Го́споди, прости́, Благопреміни́телю, поми́луй не́мощ мою́, приклони́ся недоумі́нію моєму́, воньми́ моле́нію моєму́ і слез мої́х не премолчи́. Прийми́ м'я ка́ющагося, і заблу́ждшаго обрати́; обраща́ющагося обими́, і моля́щагося прости́. Не бо положи́л єси́ покая́ніє пра́ведним, не положи́л єси́ проще́ніє несогріша́ющим; но положи́л єси́ покая́ніє мні, грі́шному, в ни́хже в негодова́ніє Твоє́ соді́ях. Наг і обнаже́н пред Тобо́ю предстою́, Сердцеві́дче Го́споди, іспові́даяй моя́ гріхи́; не бо могу́ воззрі́ти і ви́діти висоту́ небе́сную, от тя́жести гріхо́в мої́х сляца́єм. Просвіти́ у́бо о́чі се́рдця моєго́ і даждь мі умиле́ніє к покая́нію і сокруше́ніє се́рдця ко ісправле́нію; да со благо́ю наде́ждею і і́стинним увіре́нієм к та́мошнему ми́ру пойду́, хваля́ і благослов'я́ ви́ну всесвято́є і́м'я Твоє́, Отця́, і Си́на, і Свята́го Ду́ха, ни́ні, і при́сно, і во ві́ки віко́в, амі́нь.
