7 грудня (24 листопада)

А́гниця Твоя́, Ісу́се, Єкатери́на зове́ть ве́ліїм гла́сом: Тебе́, женише́ мой, люблю́, і Тебе́ і́щущи страда́льчествую, і сраспина́юся і спогреба́юся креще́нію Твоєму́, і стражду́ Тебе́ ра́ди, я́ко да ца́рствую в Тебі́, і умира́ю за Тя, да і живу́ с Тобо́ю, но я́ко же́ртву непоро́чную прийми́ м'я, с любо́вію поже́ршуюся Тебі́; тоя́ молитвами, я́ко Ми́лостив, спаси́ ду́ші на́ша.

Доброді́тельми, я́ко луча́ми со́лнечними, просвіти́ла єси́ неві́рния мудреці́. І я́коже пресві́тлая луна́ ходя́щим в нощі́, неві́рія тьму отгна́ла єси́, і цари́цю уві́рила єси́, вку́пі же і мучи́теля обличи́ла єси́, Богозва́нная Неві́сто, блаже́нная єкатери́но, жела́нієм востекла́ єси́ в Небе́сний черто́г, к прекра́сному Жениху́, Христу́, і от Него́ ца́рським вінце́м вінча́лася єси́, Єму́же со А́нгели предстоя́щи, за ни моли́ся, творя́щия пречестну́ю па́м'ять Твою́.

Хор честни́й, боже́ственні мучениколю́бці, воздви́гніте ни́ні, почита́юще всему́друю Єкатери́ну, сія́ бо в три́знищи Христа́ пропові́да, і змі́я попра́, ри́торов ра́зуми укроти́вши.