|
Глава 20
|
|
|
1
|
|
| И бысть въ ѥдинъ отъ дьнии тэхъ учzщу ѥму въ црькъви и благовэстуѭщу сташz сz архиереи и кънижьници съ старьци | |
|
2
|
|
| и рэшz глаголѭще къ нѥму: рьци намъ коѥѭ областиѭ се твориши и къто ѥсть давыи тебэ область сиѭ; | |
|
3
|
|
| отъвэщавъ же рече къ нимъ: въпрошѫ вы и азъ ѥдиного словесе и рьцэте ми: | |
|
4
|
|
| крьщениѥ иоаново съ небесе ли бэ или отъ чловэкъ; | |
|
5
|
|
| они же помышляахѫ въ себэ глаголѭще яко аще речемъ отъ небесе речеть по чьто не вэровасте ѥмµ; | |
|
6
|
|
| аще ли речемъ отъ чловэкъ людиѥ вьси камениѥмь побиѭть ны. извэстьно бо бэ людемъ яко иоанъ пророкъ бэ. | |
|
7
|
|
| и отъвэщашz: не вэмъ отъкѫду. | |
|
8
|
|
| исусъ же рече имъ: ни азъ глаголѭ вамъ коѥѭ властиѭ се творѭ. | |
|
9
|
|
| Начzтъ же къ людемъ глаголати притъчѫ сиѭ. чловэкъ насади виноградъ и въдасть и дэлателемъ и отиде на лэта мънога. | |
|
10
|
|
| и въ врэмz посъла къ дэлателемъ рабъ да отъ плода винограда дадzть ѥму. дэлателѥ же бивъше и пустишz тъщь. | |
|
11
|
|
| и приложи другыи посълати рабъ. они же и того бивъше и досаждьше ѥму пустишz тъщь. | |
|
12
|
|
| и приложи третии посълати. они же и сего уязвьше изгънашz. | |
|
13
|
|
| рече же господь винограда: чьто сътворѭ; послѭ сынъ мои възлюблѥныи. негли сего видэвъши усрамляѭть сz. | |
|
14
|
|
| видэвъше же и дэлателѥ мышляахѫ другъ къ другу глаголѭще: сь ѥсть наслэдьникъ придэте убиѥмъ и да наше бѫдеть достояниѥ. | |
|
15
|
|
| и изведъше и вънъ из винограда убишz. чьто убо створить имъ господинъ винограда; | |
|
16
|
|
| придеть и погубить дэлателѩ сиѩ и въдасть виноградъ инэмъ. слышавъше же рэшz: да не бѫдеть. | |
|
17
|
|
| онъ же възьрэвъ на нѩ рече: чьто убо ѥсть писаноѥ се камень ѥгоже не врэду сътворишz зиждѫщеи сь бысть въ главѫ ѫгълу; | |
|
18
|
|
| вьсякъ падыи на камени томь съкрушить сz. а на нѥмьже падеть сътьреть и. | |
|
19
|
|
| и възискашz архиереи и кънижьници възложити на нь руцэ въ тъ часъ и убояшz сz людии. разумэшz бо яко къ нимъ рече притъчѫ сиѭ. | |
|
20
|
|
| и съглzдавъше посълаша засэдьникы творzща сz правьдьници сѫще да имѫть и въ словеси да бышz и прэдали владычьству и области воѥводы. | |
|
21
|
|
| и въпросишz и глаголѭще: учителю вэмъ яко право глаголѥши и учиши и не на лица зьриши нъ въ истинѫ пѫти божию учиши. | |
|
22
|
|
| достоить ли намъ кесареви дань дати ли ни; | |
|
23
|
|
| разумэвъ же льсть ихъ рече къ нимъ: чьто мz искушаѥте; | |
|
24
|
|
| покажите ми пэнzзь. чии имать образъ и написаниѥ; отъвэщавъше рэшz: кесаревъ. | |
|
25
|
|
| онъ же рече къ нимъ: въздадите убо яже сѫть кесарева кесареви. и яже сѫть божия богови. | |
|
26
|
|
| и не могошz зазьрэти глагола ѥго прэдъ людьми. и дивльше сz о отъвэтэ ѥго умълчашz. | |
|
27
|
|
| Пристѫпльше же нэции отъ садукеи глаголѭщеи въскрэшению не быти въпрашаахѫ и глаголѭще: | |
|
28
|
|
| учителю муѶси написалъ ѥсть намъ аще кому братъ умреть имы женѫ и тъ бес чzдъ умреть. да поиметь женѫ ѥго братъ и въскрэсить сэмz брата своѥго. | |
|
29
|
|
| седмь убо братиѩ бэ. и прьвыи поѥмь женѫ умрэтъ бесчzдьнъ. | |
|
30
|
|
| и поѩтъ въторыи жену и тъ умрэтъ бесчzдьнъ. | |
|
31
|
|
| и третии поѩтъ ѭ. такожде и вьси семь умрэшz не оставльше чzдъ. | |
|
32
|
|
| послэжде же вьсэхъ и жена умрэтъ. | |
|
33
|
|
| въ въскрэшениѥ убо котораго ихъ бѫдеть жена; семь бо имэшz ѭ женѫ. | |
|
34
|
|
| и отъвэщавъ исусъ рече имъ: сынове вэка сего женzть сz и посагаѭть. | |
|
35
|
|
| а съподобльшеи сz вэкъ тъ улучити и въскрэшениѥ ѥже отъ мрьтвыихъ ни женzть сz ни посагаѭть | |
|
36
|
|
| ни умрэти потомь могѫть. равьни бо сѫть ангеломъ и сынове суть божии въскрэшению сынове сѫще. | |
|
37
|
|
| а яко въстаѭть мрьтвии и муѶси съказа при кѫпинэ якоже глаголетть господа бога авраамля и бога исакова и бога ияковля. | |
|
38
|
|
| богъ же нэсть мрьтвыихъ нъ живыихъ вьси бо тому живи сѫть. | |
|
39
|
|
| отъвэщавъше ѥдини кънижьници рэшz: учителю добрэ рече. | |
|
40
|
|
| кътому же не съмэахѫ ѥго въпрашати ни чьсо же. рече же къ нимъ: | |
|
41
|
|
| како глаголѭть нэции христа быти сына давыдова; | |
|
42
|
|
| а самъ давыдъ глаголеть въ кънигахъ псаломьскыихъ: рече господь господеви моѥму сzди о деснѫѭ мене | |
|
43
|
|
| доньдеже положѫ врагы твоѩ подъножию ногама твоима. | |
|
44
|
|
| давыдъ и убо господа нарицаѥть то како ѥму ѥсть сынъ; | |
|
45
|
|
| слышящемъ же вьсэмъ людемъ рече къ ученикомъ своимъ: | |
|
46
|
|
| вънимаите себе t кънижьникъ. хотzщиихъ въ одеждzхъ ходити. и любzщиихъ. цэлования на тържищи ихъ. и прэдъсэдания на съньмищихъ и прэжезъвания на обэдэхъ. | |
|
47
|
|
| иже сънэдають домы въдовиць. и виною далече молzтьсz. си приимUть осUжениѥ большеѥ. |
