Псалом 2
Псало́м Дави́ду, 2.
1
Вску́ю шата́шася язи́ци, і лю́діє поучи́шася тще́тним?
2
Предста́ша ца́ріє зе́мстії, і кня́зі собра́шася вку́пі на Го́спода і на Христа́ Єго́.
3
Расто́ргнем [расто́ргним] у́зи їх і отве́ржем [отве́ржим] от нас і́го їх.
4
Живи́й на небесі́х посміє́ться їм, і Госпо́дь поруга́ється їм.
5
Тогда́ возглаго́леть к ним гні́вом Свої́м і я́ростію Своє́ю см'яте́ть я;
6
Аз же поста́влен єсьм Цар от Него́ над Сіо́ном, горо́ю свято́ю Єго́,
7
возвіща́яй повелі́ніє Госпо́днє. Госпо́дь рече́ ко Мні: Син Мой єси́ Ти, Аз днесь роди́х Тя;
8
проси́ от Мене́, і дам Ті язи́ки достоя́ніє Твоє́, і одержа́ніє Твоє́ конці́ землі́;
9
упасе́ши я жезло́м желі́зним, я́ко сосу́ди скуде́льничі сокруши́ши я.
10
І ни́ні, ца́ріє, разумі́йте, накажі́теся* всі судя́щії землі́.
11
Рабо́тайте Го́сподеві со стра́хом і ра́дуйтеся Єму́ со тре́петом.
12
Приймі́те наказа́ніє, да не когда́ прогні́вається Госпо́дь, і поги́бнете от путі́ пра́веднаго, єгда́ возгори́ться вско́рі я́рость Єго́; блаже́нні всі наді́ющіїся Нань.
Сла́ва:
