1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
...
Псалом 77
Ра́зума Аса́фу, 77.
1
Внемлі́те, лю́діє мої́, зако́ну моєму́, приклоні́те у́хо ва́ше во глаго́ли уст мої́х.
2
Отве́рзу в при́тчах уста́ моя́, провіща́ю гана́нія іспе́рва.
3
Єли́ка сли́шахом і позна́хом я, і отці́ на́ші пові́даша нам;
4
не утаї́шася от чад їх в род ін, возвіща́юще хвали́ Госпо́дні, і си́ли Єго́, і чудеса́ Єго́, я́же сотвори́.
5
І воздви́же свиді́ніє во Іа́кові, і зако́н положи́ во Ізра́їлі, єли́ка запові́да отце́м на́шим сказа́ти я синово́м свої́м,
6
я́ко да позна́єть род ін, си́нове родя́щіїся, і воста́нуть, і пові́дять я синово́м свої́м;
7
да положа́ть на Бо́га упова́ніє своє́, і не забу́дуть діл Бо́жиїх, і за́повіді Єго́ взи́щуть;
8
да не бу́дуть я́коже отці́ їх, род стропти́в і преогорчева́яй, род і́же не іспра́ви се́рдця своєго́ і не уві́ри с Бо́гом ду́ха своєго́.
9
Си́нове Єфре́млі, наляца́юще і стріля́юще лу́ки, возврати́шася в день бра́ні;
10
не сохрани́ша заві́та Бо́жия, і в зако́ні Єго́ не восхоті́ша ходи́ти.
11
І заби́ша благодія́нія Єго́ і чудеса́ Єго́, я́же показа́ їм
12
пред отці́ їх, я́же сотвори́ чудеса́ в землі́ Єги́петстій, на по́лі Танео́сі;
13
разве́рзе мо́ре і проведе́ їх; предста́ви во́ди, я́ко міх,
14
і наста́ви я о́блаком во дні і всю нощ просвіще́нієм огня́.
15
Разве́рзе ка́мень в пусти́ні і напої́ я, я́ко в бе́здні мно́зі;
16
і ізведе́ во́ду із ка́мене, і низведе́, я́ко рі́ки, во́ди.
17
І приложи́ша єще́ согріша́ти Єму́, преогорчи́ша Ви́шняго в безво́дній;
18
і іскуси́ша Бо́га в сердця́х свої́х, воспроси́ти бра́шна душа́м свої́м.
19
І клевета́ша на Бо́га і рі́ша: єда́ возмо́жеть Бог угото́вати трапе́зу в пусти́ні?
20
Поне́же порази́ ка́мень, і потеко́ша во́ди, і пото́ци наводни́шася; єда́ і хліб мо́жеть да́ти? Іли́ угото́вати трапе́зу лю́дем Свої́м?
21
Сего́ ра́ди сли́ша Госпо́дь і презрі́, і огнь возгорі́ся во Іа́кові, і гнів взи́де на Ізра́їля;
22
я́ко не ві́роваша Бо́гові, ніже́ упова́ша на спасе́ніє Єго́.
23
І запові́да облако́м сви́ше, і две́рі небесе́ отве́рзе;
24
і одожди́ їм ма́нну я́сти, і хліб небе́сний даде́ їм.
25
Хліб а́нгелський яде́ челові́к; бра́шно посла́ їм до си́тости.
26
Воздви́же юг с небесе́, і наведе́ си́лою Своє́ю ли́ва;
27
і одожди́ на ня, я́ко прах, пло́ті, і, я́ко песо́к морськи́й, пти́ці перна́ти.
28
І нападо́ша посреді́ ста́на їх, о́крест жили́щ їх.
29
І ядо́ша і наси́тишася зіло́, і жела́ніє їх пренесе́ їм.
30
Не лиши́шася от жела́нія своєго́; єще́ бра́шну су́щу во усті́х їх,
31
і гнів Бо́жий взи́де на ня, і уби́ мно́жайшая їх, і ізбра́нним Ізра́їлевим зап'я́т.
32
Во всіх сих согріши́ша єще́ і не ві́роваша чудесе́м Єго́;
33
і ізчезо́ша в суєті́ дні́є їх, і лі́та їх со тща́нієм.
34
Єгда́ убива́ше я, тогда́ взиска́ху Єго́ і обраща́хуся і у́треневаху к Бо́гу;
35
і пом'яну́ша, я́ко Бог Помо́щник їм єсть, і Бог Ви́шній Ізба́витель їм єсть;
36
і возлюби́ша Єго́ усти́ свої́ми, і язи́ком свої́м солга́ша Єму́;
37
се́рдце же їх не бі пра́во с Ним, ніже́ уві́ришася в заві́ті Єго́.
38
Той же єсть щедр, і очи́стить гріхи́ їх, і не растли́ть; і умно́жить отврати́ти я́рость Свою́, і не разжже́ть всего́ гні́ва Своєго́.
39
І пом'яну́, я́ко плоть суть, дух ходя́й і не обраща́яйся;
40
колькра́ти преогорчи́ша Єго́ в пусти́ні, прогні́ваша Єго́ в землі́ безво́дній?
41
і обрати́шася, і іскуси́ша Бо́га, і Свята́го Ізра́їлева раздражи́ша;
42
і не пом'яну́ша руки́ Єго́ в день, в о́ньже ізба́ви я із руки́ оскорбля́ющаго;
43
я́коже положи́ во Єги́пті зна́менія Своя́, і чудеса́ Своя́ на по́лі Танео́сі;
44
і преложи́ в кров рі́ки їх і істо́чники їх, я́ко да не пію́ть.
45
Посла́ на ня пе́сія му́хи, і поядо́ша я, і жа́би, і растли́ я;
46
і даде́ ржі плоди́ їх, і труди́ їх пруго́м.
47
Уби́ гра́дом виногра́ди їх і черни́чіє їх сла́ною;
48
і предаде́ гра́ду скоти́ їх, і імі́ніє їх огню́.
49
Посла́ на ня гнів я́рости Своєя́, я́рость, і гнів, і скорб, посла́ніє а́ггели лю́тими.
50
Путесотвори́ стезю́ гні́ву Своєму́, і не пощаді́ от сме́рти душ їх, і скоти́ їх в сме́рті заключи́;
51
і порази́ вся́коє перворо́дноє в землі́ Єги́петстій, нача́ток вся́каго труда́ їх в селе́ніїх Ха́мових.
52
І воздви́же, я́ко о́вці, лю́ди Своя́, і возведе́ я, я́ко ста́до, в пусти́ні;
53
і наста́ви я на упова́ніє, і не убоя́шася; і враги́ їх покри́ мо́ре.
54
І введе́ я в го́ру святи́ні Своєя́, го́ру сію́, ю́же стяжа́ десни́ця Єго́.
55
І ізгна́ от лиця́ їх язи́ки, і по жре́бію даде́ їм (зе́млю) у́жем жребодая́нія, і всели́ в селе́ніїх їх колі́на Ізра́їлєва.
56
І іскуси́ша і преогорчи́ша Бо́га Ви́шняго, і свиді́ній Єго́ не сохрани́ша;
57
і отврати́шася і отверго́шася, я́коже і отці́ їх; преврати́шася в лук развраще́н;
58
і прогні́ваша Єго́ в хо́лміх свої́х, і во істука́нних свої́х раздражи́ша Єго́.
59
Сли́ша Бог і презрі́, і унічижи́ зіло́ Ізра́їля;
60
і отри́ну ски́нію Сило́мськую, селе́ніє є́же [селе́ніє Своє́, іді́же] всели́ся в челові́ціх;
61
і предаде́ в плін крі́пость їх, і добро́ту їх в ру́ки враго́в;
62
і затвори́ во ору́жії лю́ди Своя́ і достоя́ніє Своє́ презрі́.
63
Ю́ноші їх пояде́ огнь, і ді́ви їх не осі́товани би́ша;
64
свяще́нници їх мече́м падо́ша, і вдови́ці їх не опла́кани бу́дуть.
65
І воста́, я́ко сп'я, Госпо́дь, я́ко си́лен і шу́мен от вина́;
66
і порази́ враги́ Своя́ всп'ять, поноше́ніє ві́чноє даде́ їм;
67
і отри́ну селе́ніє Іо́сифово, і колі́но Єфре́мово не ізбра́;
68
і ізбра́ колі́но Іу́дово, го́ру Сіо́ню, ю́же возлюби́;
69
і созда́, я́ко єдиноро́га, святи́лище Своє́; на землі́ основа́ ї в вік.
70
І ізбра́ Дави́да раба́ Своєго́, і восприя́т єго́ от стад о́вчих;
71
от дої́лиць поя́т єго́ пасти́ Іа́кова — раба́ Своєго́, і Ізра́їля — достоя́ніє Своє́.
72
І упасе́ я в незло́бії се́рдця своєго́, і в ра́зуміх руку́ своє́ю наста́вил я єсть.
Сла́ва:
