1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
...
Псалом 72
Оконча́шася пі́сні Дави́да, си́на Ієссе́йова. Псало́м Аса́фу, 72.
1
Коль благ Бог Ізра́їлев пра́вим се́рдцем.
2
Мої́ же вма́лі не подвижа́стіся но́зі; вма́лі не пролія́шася стопи́ моя́;
3
я́ко возревнова́х на беззако́нния, мир грі́шников зря;
4
я́ко ність восклоне́нія в сме́рті їх і утвержде́нія в ра́ні їх;
5
в труді́х челові́чеських не суть, і с челові́ки не при́ймуть ран.
6
Сего́ ра́ди удержа́ я горди́ня їх до конця́; оді́яшася непра́вдою і нече́стієм свої́м.
7
Ізи́деть, я́ко із ту́ка, непра́вда їх; прейдо́ша в любо́в се́рдця.
8
Поми́слиша і глаго́лаша в лука́встві, непра́вду в висоту́ глаго́лаша;
9
положи́ша на небесі́ уста́ своя́, і язи́к їх пре́йде по землі́.
10
Сего́ ра́ди обратя́ться лю́діє мої́ сі́мо, і дні́є іспо́лнені обря́щуться в них.
11
І рі́ша: ка́ко уві́ді Бог? І а́ще єсть ра́зум в ви́шнім?
12
Се, сі́ї грі́шници і гобзу́ющії в вік удержа́ша бога́тство.
13
І ріх: єда́ [у́бо] всу́є оправди́х се́рдце моє́ і уми́х в непови́нних ру́ці мої́,
14
і бих я́звен весь день, і обличе́ніє моє́ на у́треніх?
15
А́ще глаго́лах, пові́м та́ко: се, ро́ду сино́в Твої́х, єму́же обіща́хся [се, ро́ду сино́в Твої́х преступи́х];
16
і непщева́х разумі́ти; сіє́ труд єсть пре́до мно́ю,
17
до́ндеже вни́ду во святи́ло Бо́жиє і разумі́ю в послі́дняя їх.
18
Оба́че за льще́нія їх положи́л єси́ їм зла́я, низложи́л єси́ я, внегда́ разгорди́шася.
19
Ка́ко би́ша в запусті́ніє? Внеза́пу ізчезо́ша, погибо́ша за беззако́ніє своє́.
20
Я́ко со́ніє востаю́щаго, Го́споди, во гра́ді Твоє́м о́браз їх уничижи́ши.
21
Я́ко разжже́ся се́рдце моє́, і утро́би моя́ ізміни́шася;
22
і аз унічиже́н, і не разумі́х, ско́тен бих у Тебе́.
23
І аз ви́ну с Тобо́ю; удержа́л єси́ ру́ку десну́ю мою́,
24
і сові́том Твої́м наста́вил м'я єси́, і со сла́вою прия́л м'я єси́.
25
Что бо мі єсть на небесі́? І от Тебе́ что восхоті́х на землі́?
26
Ізчезе́ се́рдце моє́ і плоть моя́, Бо́же се́рдця моєго́, і часть моя́, Бо́же, во вік.
27
Я́ко се, удаля́ющії себе́ от Тебе́ поги́бнуть; потреби́л єси́ вся́каго любоді́ющаго от Тебе́.
28
Мні же приліпля́тися Бо́гові бла́го єсть, полага́ти на Го́спода упова́ніє моє́, возвісти́ти мі вся хвали́ Твоя́, во враті́х дще́ре Сіо́ні.
