1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
...
Псалом 103
Псало́м Дави́ду, о мирсті́м битії́, 103.
1
Благослови́, душе́ моя́, Го́спода. Го́споди Бо́же мой, возвели́чился єси́ зіло́; во іспові́даніє і в велелі́поту обле́клся єси́;
2
одія́йся сві́том, я́ко ри́зою, простира́яй не́бо, я́ко ко́жу;
3
покрива́яй вода́ми преви́спренняя Своя́, полага́яй о́блаки на восхожде́ніє Своє́, ходя́й на крилу́ ві́треню;
4
творя́й а́нгели Своя́ ду́хи, і слуги́ Своя́ — пла́мень о́гненний;
5
основа́яй зе́млю на тве́рді єя́; не преклони́ться в вік ві́ка.
6
Бе́здна, я́ко ри́за, одія́ніє єя́, на гора́х ста́нуть во́ди;
7
от запреще́нія Твоєго́ побі́гнуть, от гла́са гро́ма Твоєго́ убоя́ться.
8
Восхо́дять го́ри, і низхо́дять поля́, в мі́сто, є́же основа́л єси́ їм.
9
Преді́л положи́л єси́, єго́же не пре́йдуть, ніже́ обратя́ться покри́ти зе́млю.
10
Посила́яй істо́чники в де́брех, посреді́ гор про́йдуть во́ди.
11
Напая́ють вся зві́рі се́льния, ждуть [воспри́ймуть] она́гри* в жа́жду свою́.
12
На тих пти́ці небе́сния привита́ють; от среди́ ка́менія дадя́ть глас.
13
Напая́яй го́ри от преви́спренних Свої́х; от плода́ діл Твої́х наси́титься земля́.
14
Прозяба́яй траву́ ското́м, і злак на слу́жбу челові́ком, ізвести́ хліб от землі́;
15
і вино́ весели́ть се́рдце челові́ка, ума́стити лице́ єле́єм; і хліб се́рдце челові́ка укріпи́ть.
16
Наси́тяться древа́ польська́я, ке́дри лива́нстії, ї́хже єси́ насади́л;
17
та́мо пти́ці вогніздя́ться, єроді́єво* жили́ще предводи́тельствуєть ї́ми.
18
Го́ри висо́кия єле́нем, ка́мень — прибі́жище за́яцем.
19
Сотвори́л єсть луну́ во времена́; со́лнце позна́ за́пад свой.
20
Положи́л єси́ тьму, і бисть нощ, в не́йже про́йдуть всі зві́ріє дубра́внії,
21
ски́мні рика́ющії восхи́тити і взиска́ти от Бо́га пи́щу себі́.
22
Возсія́ со́лнце, і собра́шася, і в ло́жах свої́х ля́гуть.
23
Ізи́деть челові́к на ді́ло своє́ і на ді́ланіє своє́ до ве́чера.
24
Я́ко возвели́чишася діла́ Твоя́, Го́споди; вся прему́дростію сотвори́л єси́; іспо́лнися земля́ тва́рі Твоєя́.
25
Сіє́ мо́ре вели́коє і простра́нноє; та́мо га́ди, ї́хже ність числа́, живо́тная ма́лая с вели́кими;
26
та́мо кораблі́ препла́вають, змій сей, єго́же созда́л єси́ руга́тися єму́.
27
Вся к Тебі́ ча́ють, да́ти пи́щу їм во бла́го вре́м'я.
28
Да́вшу Тебі́ їм, соберу́ть; отве́рзшу Тебі́ ру́ку, вся́чеськая іспо́лняться бла́гости;
29
отвра́щшу же Тебі́ лице́, возм'яту́ться; оти́меши дух їх, і ізче́знуть і в персть свою́ возвратя́ться;
30
по́слеши Ду́ха Твоєго́, і сози́ждуться, і обнови́ши лице́ землі́.
31
Бу́ди сла́ва Госпо́дня во ві́ки; возвесели́ться Госпо́дь о ді́ліх Свої́х;
32
призира́яй на зе́млю і творя́й ю трясти́ся; прикаса́яйся гора́м, і дим'я́ться.
33
Воспою́ Го́сподеві в животі́ моє́м, пою́ Бо́гу моєму́, до́ндеже єсьм;
34
да услади́ться Єму́ бесі́да моя́, аз же возвеселю́ся о Го́споді.
35
Да ізче́знуть грі́шници от землі́, і беззако́нници, я́коже не би́ти їм. Благослови́, душе́ моя́, Го́спода.
Сла́ва:
