1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
...
|
Pал0мъ §г
|
Псалом 93
|
|
0
|
0
|
| Pал0мъ дв7ду, въ четвeртый суббHты, ч7G. | Псало́м Дави́ду, в четве́ртий субо́ти, 93. |
|
1
|
1
|
| БGъ tмщeній гDь, бGъ tмщeній не њбинyлсz є4сть. | Бог отмще́ній Госпо́дь, Бог отмще́ній не обину́лся єсть. |
|
2
|
2
|
| Вознеси1сz, судsй земли2, воздaждь воздаsніе гHрдымъ. | Вознеси́ся, судя́й землі́, возда́ждь воздая́ніє го́рдим. |
|
3
|
3
|
| Док0лэ грBшницы, гDи, док0лэ грBшницы восхвaлzтсz; | Доко́лі грі́шници, Го́споди, доко́лі грі́шници восхва́ляться? |
|
4
|
4
|
| Провэщaютъ и3 возглаг0лютъ непрaвду, возглаг0лютъ вси2 дёлающіи беззак0ніе; | Провіща́ють і возглаго́лють непра́вду, возглаго́лють всі ді́лающії беззако́ніє? |
|
5
|
5
|
| Лю1ди тво‰, гDи, смири1ша, и3 достоsніе твоE њѕл0биша: | Лю́ди Твоя́, Го́споди, смири́ша, і достоя́ніє Твоє́ озло́биша: |
|
6
|
6
|
| вдови1цу и3 си1ра ўмори1ша, и3 пришeлца ўби1ша, | вдови́цю і си́ра умори́ша, і прише́лця уби́ша, |
|
7
|
7
|
| и3 рёша: не ќзритъ гDь, нижE ўразумёетъ бGъ їaкwвль. | і рі́ша: не у́зрить Госпо́дь, ніже́ уразумі́єть Бог Іа́ковль. |
|
8
|
8
|
| Разумёйте же, безyмніи въ лю1дехъ, и3 бyіи нёкогда, ўмудри1тесz: | Разумі́йте же, безу́мнії в лю́дех, і бу́її ні́когда, умудрі́теся; |
|
9
|
9
|
| насаждeй ќхо, не слhшитъ ли; и3ли2 создaвый џко, не сматрsетъ ли; | насажде́й у́хо, не сли́шить ли? Іли́ созда́вий о́ко, не сматря́єть ли? |
|
10
|
10
|
| наказyzй kзhки, не њбличи1тъ ли, ўчaй человёка рaзуму; | Наказу́яй язи́ки, не обличи́ть ли, уча́й челові́ка ра́зуму? |
|
11
|
11
|
| ГDь вёсть помышлє1ніz человёчєскаz, ћкw сyть сyєтна. | Госпо́дь вість помишле́нія челові́чеськая, я́ко суть су́єтна. |
|
12
|
12
|
| Бlжeнъ человёкъ, є3г0же ѓще накaжеши, гDи, и3 t зак0на твоегw2 научи1ши є3го2: | Блаже́н челові́к, єго́же а́ще нака́жеши, Го́споди, і от зако́на Твоєго́ научи́ши єго́; |
|
13
|
13
|
| ўкроти1ти є3го2 t днjй лю1тыхъ, д0ндеже и3зрhетсz грёшному ћма. | укроти́ти єго́ от дній лю́тих, до́ндеже ізри́ється грі́шному я́ма. |
|
14
|
14
|
| Ћкw не tри1нетъ гDь людjй свои1хъ, и3 достоsніz своегw2 не њстaвитъ: | Я́ко не отри́неть Госпо́дь люді́й Свої́х, і достоя́нія Своєго́ не оста́вить; |
|
15
|
15
|
| д0ндеже прaвда њбрати1тсz на сyдъ, и3 держaщіисz є3S вси2 прaвіи с®цемъ. | до́ндеже пра́вда обрати́ться на суд, і держа́щіїся єя́ всі пра́вії се́рдцем. |
|
16
|
16
|
| Кто2 востaнетъ ми2 на лукaвнующыz; и3ли2 кто2 спредстaнетъ ми2 на дёлающыz беззак0ніе; | Кто воста́неть мі на лука́внующия? Іли́ кто спредста́неть мі на ді́лающия беззако́ніє? |
|
17
|
17
|
| Ѓще не гDь пом0глъ бы ми2, вмaлэ всели1ласz бы во ѓдъ душA моS. | А́ще не Госпо́дь помо́гл би мі, вма́лі всели́лася би во ад душа́ моя́. |
|
18
|
18
|
| Ѓще глаг0лахъ: подви1жесz ногA моS, млcть твоS, гDи, помогaше ми2: | А́ще глаго́лах: подви́жеся нога́ моя́, ми́лость Твоя́, Го́споди, помога́ше мі: |
|
19
|
19
|
| по мн0жеству болёзней мои1хъ въ сeрдцы моeмъ, ўтэшє1ніz тво‰ возвесели1ша дyшу мою2. | по мно́жеству болі́зней мої́х в се́рдці моє́м, утіше́нія Твоя́ возвесели́ша ду́шу мою́. |
|
20
|
20
|
| Да не пребyдетъ тебЁ прест0лъ беззак0ніz, созидazй трyдъ на повелёніе. | Да не пребу́деть Тебі́ престо́л беззако́нія, созида́яй труд на повелі́ніє. |
|
21
|
21
|
| Ўловsтъ на дyшу првdничу, и3 кр0вь непови1нную њсyдzтъ. | Улов'я́ть на ду́шу пра́ведничу, і кров непови́нную осу́дять. |
|
22
|
22
|
| И# бhсть мнЁ гDь въ прибёжище, и3 бGъ м0й въ п0мощь ўповaніz моегw2: | І бисть мні Госпо́дь в прибі́жище, і Бог мой в по́мощ упова́нія моєго́; |
|
23
|
23
|
| и3 воздaстъ и5мъ гDь беззак0ніе и4хъ, и3 по лукaвствію и4хъ погуби1тъ | гDь бGъ [нaшъ]. | і возда́сть їм Госпо́дь беззако́ніє їх, і по лука́вствію їх погуби́ть я Госпо́дь Бог наш. |
|
1001
|
1001
|
| Слaва: | Сла́ва: |
